πεντάγωνος

Ancient Greek

Etymology

πεντα- (penta-) +‎ γωνία (gōnía) +‎ -ος (-os)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pen.tá.ɡɔː.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /penˈta.ɡo.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /penˈta.ɣo.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /penˈta.ɣo.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /penˈda.ɣo.nos/

Adjective

πεντάγωνος • (pentágōnos) m or f (neuter πεντάγωνον); second declension

pentagonal, having five angles
(geometry, nominalized, neuter) pentagon

Declension

Second declension of πεντᾰ́γωνος; πεντᾰ́γωνον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πεντᾰ́γωνος pentágōnos	πεντᾰ́γωνον pentágōnon	πεντᾰγώνω pentagṓnō	πεντᾰγώνω pentagṓnō	πεντᾰ́γωνοι pentágōnoi	πεντᾰ́γωνᾰ pentágōna
Genitive	πεντᾰγώνου pentagṓnou	πεντᾰγώνου pentagṓnou	πεντᾰγώνοιν pentagṓnoin	πεντᾰγώνοιν pentagṓnoin	πεντᾰγώνων pentagṓnōn	πεντᾰγώνων pentagṓnōn
Dative	πεντᾰγώνῳ pentagṓnōi	πεντᾰγώνῳ pentagṓnōi	πεντᾰγώνοιν pentagṓnoin	πεντᾰγώνοιν pentagṓnoin	πεντᾰγώνοις pentagṓnois	πεντᾰγώνοις pentagṓnois
Accusative	πεντᾰ́γωνον pentágōnon	πεντᾰ́γωνον pentágōnon	πεντᾰγώνω pentagṓnō	πεντᾰγώνω pentagṓnō	πεντᾰγώνους pentagṓnous	πεντᾰ́γωνᾰ pentágōna
Vocative	πεντᾰ́γωνε pentágōne	πεντᾰ́γωνον pentágōnon	πεντᾰγώνω pentagṓnō	πεντᾰγώνω pentagṓnō	πεντᾰ́γωνοι pentágōnoi	πεντᾰ́γωνᾰ pentágōna
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	πεντᾰγώνως pentagṓnōs		πεντᾰγωνότερος pentagōnóteros		πεντᾰγωνότᾰτος pentagōnótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

πεντάγωνος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading

Wikious

Boobota

Sagapedia