From πεντα- (penta-, “five”) + μορφή (morphḗ, “shape, form”).
πεντᾰ́μορφος • (pentámorphos) m or f (neuter πεντᾰ́μορφον); second declension
| Number | Singular | Plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||
| Nominative | πεντᾰ́μορφος pentámorphos |
πεντᾰ́μορφον pentámorphon |
πεντᾰ́μορφοι pentámorphoi |
πεντᾰ́μορφᾰ pentámorpha | ||
| Genitive | πεντᾰμόρφου pentamórphou |
πεντᾰμόρφου pentamórphou |
πεντᾰμόρφων pentamórphōn |
πεντᾰμόρφων pentamórphōn | ||
| Dative | πεντᾰμόρφῳ pentamórphōi |
πεντᾰμόρφῳ pentamórphōi |
πεντᾰμόρφοις pentamórphois |
πεντᾰμόρφοις pentamórphois | ||
| Accusative | πεντᾰ́μορφον pentámorphon |
πεντᾰ́μορφον pentámorphon |
πεντᾰμόρφους pentamórphous |
πεντᾰ́μορφᾰ pentámorpha | ||
| Vocative | πεντᾰ́μορφε pentámorphe |
πεντᾰ́μορφον pentámorphon |
πεντᾰ́μορφοι pentámorphoi |
πεντᾰ́μορφᾰ pentámorpha | ||