From πεντα- (penta-, “five”) + φύλλον (phúllon, “leaf”).
πεντᾰ́φῠλλον • (pentáphullon) n (genitive πεντᾰφῠ́λλου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ πεντᾰ́φῠλλον tò pentáphullon |
τὼ πεντᾰφῠ́λλω tṑ pentaphúllō |
τᾰ̀ πεντᾰ́φῠλλᾰ tà pentáphulla | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πεντᾰφῠ́λλου toû pentaphúllou |
τοῖν πεντᾰφῠ́λλοιν toîn pentaphúlloin |
τῶν πεντᾰφῠ́λλων tôn pentaphúllōn | ||||||||||
| Dative | τῷ πεντᾰφῠ́λλῳ tôi pentaphúllōi |
τοῖν πεντᾰφῠ́λλοιν toîn pentaphúlloin |
τοῖς πεντᾰφῠ́λλοις toîs pentaphúllois | ||||||||||
| Accusative | τὸ πεντᾰ́φῠλλον tò pentáphullon |
τὼ πεντᾰφῠ́λλω tṑ pentaphúllō |
τᾰ̀ πεντᾰ́φῠλλᾰ tà pentáphulla | ||||||||||
| Vocative | πεντᾰ́φῠλλον pentáphullon |
πεντᾰφῠ́λλω pentaphúllō |
πεντᾰ́φῠλλᾰ pentáphulla | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||