From ψευδής (pseudḗs, “false”) + σέλῑνον (sélīnon, “celery”).
ψευδοσέλῑνον • (pseudosélīnon) n (genitive ψευδοσελῑ́νου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ψευδοσέλῑνον tò pseudosélīnon |
τὼ ψευδοσελῑ́νω tṑ pseudoselī́nō |
τᾰ̀ ψευδοσέλῑνᾰ tà pseudosélīna | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ψευδοσελῑ́νου toû pseudoselī́nou |
τοῖν ψευδοσελῑ́νοιν toîn pseudoselī́noin |
τῶν ψευδοσελῑ́νων tôn pseudoselī́nōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ψευδοσελῑ́νῳ tôi pseudoselī́nōi |
τοῖν ψευδοσελῑ́νοιν toîn pseudoselī́noin |
τοῖς ψευδοσελῑ́νοις toîs pseudoselī́nois | ||||||||||
| Accusative | τὸ ψευδοσέλῑνον tò pseudosélīnon |
τὼ ψευδοσελῑ́νω tṑ pseudoselī́nō |
τᾰ̀ ψευδοσέλῑνᾰ tà pseudosélīna | ||||||||||
| Vocative | ψευδοσέλῑνον pseudosélīnon |
ψευδοσελῑ́νω pseudoselī́nō |
ψευδοσέλῑνᾰ pseudosélīna | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||