πεντεκαιδέκατος

Ancient Greek

**Ancient Greek numbers ^(edit)**
← 14	ιεʹ 15	17 →
Cardinal: πεντεκαίδεκα (pentekaídeka) Ordinal: πεντεκαιδέκατος (pentekaidékatos) Adverbial: πεντεκαιδεκάκις (pentekaidekákis)

Alternative forms

πεμπεκαιδέκοτος (pempekaidékotos) — Aeolic

Etymology

From πέντε (pénte, “five”) +‎ καί (kaí, “and”) +‎ δέκᾰτος (dékatos, “tenth”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pen.te.kai̯.dé.ka.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pen.te.kɛˈde.ka.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pen.te.cɛˈðe.ka.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pen.te.ceˈðe.ka.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pen.de.ceˈðe.ka.tos/

Adjective

πεντεκαιδέκᾰτος • (pentekaidékatos) m (feminine πεντεκαιδεκᾰ́τη, neuter πεντεκαιδέκᾰτον); first/second declension

fifteenth
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Problems 941b.14
- 36 BCE – 30 BCE, Diodorus Siculus, Historical Library 12.81
- Ev.Luc. 3.1
- Supp., Epigr. 4.664.17

Declension

First and second declension of πεντεκαιδέκᾰτος; πεντεκαιδεκᾰ́τη; πεντεκαιδέκᾰτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πεντεκαιδέκᾰτος pentekaidékatos	πεντεκαιδεκᾰ́τη pentekaidekátē	πεντεκαιδέκᾰτον pentekaidékaton	πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō	πεντεκαιδεκᾰ́τᾱ pentekaidekátā	πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō	πεντεκαιδέκᾰτοι pentekaidékatoi	πεντεκαιδέκᾰται pentekaidékatai	πεντεκαιδέκᾰτᾰ pentekaidékata
Genitive	πεντεκαιδεκᾰ́του pentekaidekátou	πεντεκαιδεκᾰ́της pentekaidekátēs	πεντεκαιδεκᾰ́του pentekaidekátou	πεντεκαιδεκᾰ́τοιν pentekaidekátoin	πεντεκαιδεκᾰ́ταιν pentekaidekátain	πεντεκαιδεκᾰ́τοιν pentekaidekátoin	πεντεκαιδεκᾰ́των pentekaidekátōn	πεντεκαιδεκᾰ́των pentekaidekátōn	πεντεκαιδεκᾰ́των pentekaidekátōn
Dative	πεντεκαιδεκᾰ́τῳ pentekaidekátōi	πεντεκαιδεκᾰ́τῃ pentekaidekátēi	πεντεκαιδεκᾰ́τῳ pentekaidekátōi	πεντεκαιδεκᾰ́τοιν pentekaidekátoin	πεντεκαιδεκᾰ́ταιν pentekaidekátain	πεντεκαιδεκᾰ́τοιν pentekaidekátoin	πεντεκαιδεκᾰ́τοις pentekaidekátois	πεντεκαιδεκᾰ́ταις pentekaidekátais	πεντεκαιδεκᾰ́τοις pentekaidekátois
Accusative	πεντεκαιδέκᾰτον pentekaidékaton	πεντεκαιδεκᾰ́την pentekaidekátēn	πεντεκαιδέκᾰτον pentekaidékaton	πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō	πεντεκαιδεκᾰ́τᾱ pentekaidekátā	πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō	πεντεκαιδεκᾰ́τους pentekaidekátous	πεντεκαιδεκᾰ́τᾱς pentekaidekátās	πεντεκαιδέκᾰτᾰ pentekaidékata
Vocative	πεντεκαιδέκᾰτε pentekaidékate	πεντεκαιδεκᾰ́τη pentekaidekátē	πεντεκαιδέκᾰτον pentekaidékaton	πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō	πεντεκαιδεκᾰ́τᾱ pentekaidekátā	πεντεκαιδεκᾰ́τω pentekaidekátō	πεντεκαιδέκᾰτοι pentekaidékatoi	πεντεκαιδέκᾰται pentekaidékatai	πεντεκαιδέκᾰτᾰ pentekaidékata
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πεντεκαιδεκᾰ́τως pentekaidekátōs			πεντεκαιδεκᾰτώτερος pentekaidekatṓteros			πεντεκαιδεκᾰτώτᾰτος pentekaidekatṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

πεντεκαιδεκᾰ́τη (pentekaidekátē)

References

“πεντεκαιδέκᾰτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“πεντεκαιδέκατος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
πεντεκαιδέκατος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G4003 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- fifteenth idem, page 318.

πεντεκαιδέκατος

Contents