Learned borrowing from Ancient Greek περιττός (perittós), the Attic dialectal form of περισσός (perissós, “beyond, superfluous, (mathematics) odd”).[1]
περιττός • (perittós) m (feminine περιττή, neuter περιττό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | περιττός (perittós) | περιττή (perittí) | περιττό (perittó) | περιττοί (perittoí) | περιττές (perittés) | περιττά (perittá) | |
| genitive | περιττού (perittoú) | περιττής (perittís) | περιττού (perittoú) | περιττών (perittón) | περιττών (perittón) | περιττών (perittón) | |
| accusative | περιττό (perittó) | περιττή (perittí) | περιττό (perittó) | περιττούς (perittoús) | περιττές (perittés) | περιττά (perittá) | |
| vocative | περιττέ (peritté) | περιττή (perittí) | περιττό (perittó) | περιττοί (perittoí) | περιττές (perittés) | περιττά (perittá) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο περιττός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο περιττός, etc.)