From περῐφρονέω (periphronéō, “to despise”) + -σις (-sis).
περῐφρόνησῐς • (periphrónēsis) f (genitive περῐφρονήσεως); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ περῐφρόνησῐς hē periphrónēsis |
τὼ περῐφρονήσει tṑ periphronḗsei |
αἱ περῐφρονήσεις hai periphronḗseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς περῐφρονήσεως tês periphronḗseōs |
τοῖν περῐφρονησέοιν toîn periphronēséoin |
τῶν περῐφρονήσεων tôn periphronḗseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ περῐφρονήσει têi periphronḗsei |
τοῖν περῐφρονησέοιν toîn periphronēséoin |
ταῖς περῐφρονήσεσῐ / περῐφρονήσεσῐν taîs periphronḗsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν περῐφρόνησῐν tḕn periphrónēsin |
τὼ περῐφρονήσει tṑ periphronḗsei |
τᾱ̀ς περῐφρονήσεις tā̀s periphronḗseis | ||||||||||
| Vocative | περῐφρόνησῐ periphrónēsi |
περῐφρονήσει periphronḗsei |
περῐφρονήσεις periphronḗseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||