πευκέδᾰνος • (peukédănos) f (genitive πευκεδᾰ́νου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ πευκέδᾰνος hē peukédănos |
τὼ πευκεδᾰ́νω tṑ peukedắnō |
αἱ πευκέδᾰνοι hai peukédănoi | ||||||||||
| Genitive | τῆς πευκεδᾰ́νου tês peukedắnou |
τοῖν πευκεδᾰ́νοιν toîn peukedắnoin |
τῶν πευκεδᾰ́νων tôn peukedắnōn | ||||||||||
| Dative | τῇ πευκεδᾰ́νῳ têi peukedắnōi |
τοῖν πευκεδᾰ́νοιν toîn peukedắnoin |
ταῖς πευκεδᾰ́νοις taîs peukedắnois | ||||||||||
| Accusative | τὴν πευκέδᾰνον tḕn peukédănon |
τὼ πευκεδᾰ́νω tṑ peukedắnō |
τᾱ̀ς πευκεδᾰ́νους tā̀s peukedắnous | ||||||||||
| Vocative | πευκέδᾰνε peukédăne |
πευκεδᾰ́νω peukedắnō |
πευκέδᾰνοι peukédănoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||