πεῖσις

Ancient Greek

From πείθω (peíthō, “I persuade”) +‎ -σῐς (-sĭs). Compare the inherited formation, πῐ́στῐς (pĭ́stĭs).

πεῖσῐς • (peîsĭs) f (genitive πείσεως); third declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πεῖσῐς hē peîsĭs	τὼ πείσει tṑ peísei	αἱ πείσεις hai peíseis
Genitive	τῆς πείσεως tês peíseōs	τοῖν πεισέοιν toîn peiséoin	τῶν πείσεων tôn peíseōn
Dative	τῇ πείσει têi peísei	τοῖν πεισέοιν toîn peiséoin	ταῖς πείσεσῐ / πείσεσῐν taîs peísesĭ(n)
Accusative	τὴν πεῖσῐν tḕn peîsĭn	τὼ πείσει tṑ peísei	τᾱ̀ς πείσεις tā̀s peíseis
Vocative	πεῖσῐ peîsĭ	πείσει peísei	πείσεις peíseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

From πάσχω (páskhō), πείσομαι (peísomai, “I feel, suffer”) +‎ -σῐς (-sĭs).

πεῖσῐς • (peîsĭs) f (genitive πείσεως); third declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πεῖσῐς hē peîsĭs	τὼ πείσει tṑ peísei	αἱ πείσεις hai peíseis
Genitive	τῆς πείσεως tês peíseōs	τοῖν πεισέοιν toîn peiséoin	τῶν πείσεων tôn peíseōn
Dative	τῇ πείσει têi peísei	τοῖν πεισέοιν toîn peiséoin	ταῖς πείσεσῐ / πείσεσῐν taîs peísesĭ(n)
Accusative	τὴν πεῖσῐν tḕn peîsĭn	τὼ πείσει tṑ peísei	τᾱ̀ς πείσεις tā̀s peíseis
Vocative	πεῖσῐ peîsĭ	πείσει peísei	πείσεις peíseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“πεῖσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
πεῖσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
πεῖσις in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften