From πλανάω (planáō, “I wander”).
πλᾰ́νης • (plánēs) m (genitive πλᾰ́νητος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ πλᾰ́νης ho plánēs |
τὼ πλᾰ́νητε tṑ plánēte |
οἱ πλᾰ́νητες hoi plánētes | ||||||||||
Genitive | τοῦ πλᾰ́νητος toû plánētos |
τοῖν πλᾰνήτοιν toîn planḗtoin |
τῶν πλᾰνήτων tôn planḗtōn | ||||||||||
Dative | τῷ πλᾰ́νητῐ tôi plánēti |
τοῖν πλᾰνήτοιν toîn planḗtoin |
τοῖς πλᾰ́νησῐ / πλᾰ́νησῐν toîs plánēsi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸν πλᾰ́νητᾰ tòn plánēta |
τὼ πλᾰ́νητε tṑ plánēte |
τοὺς πλᾰ́νητᾰς toùs plánētas | ||||||||||
Vocative | πλᾰ́νης plánēs |
πλᾰ́νητε plánēte |
πλᾰ́νητες plánētes | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek πλάνης (plánēs, “wanderer, planet”).
πλάνης • (plánis) m or f
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | πλάνης (plánis) | πλάνητες (plánites) |
genitive | πλάνητος (plánitos) | πλανήτων (planíton) |
accusative | πλάνητα (plánita) | πλάνητες (plánites) |
vocative | πλάνης (plánis) | πλάνητες (plánites) |
πλάνης • (plánis) f