From πλέκω (plékō, “to plait, to twist”) + -μα (-ma).
πλέγμᾰ • (plégma) n (genitive πλέγμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ πλέγμᾰ tò plégma |
τὼ πλέγμᾰτε tṑ plégmate |
τᾰ̀ πλέγμᾰτᾰ tà plégmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ πλέγμᾰτος toû plégmatos |
τοῖν πλεγμᾰ́τοιν toîn plegmátoin |
τῶν πλεγμᾰ́των tôn plegmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ πλέγμᾰτῐ tôi plégmati |
τοῖν πλεγμᾰ́τοιν toîn plegmátoin |
τοῖς πλέγμᾰσῐ / πλέγμᾰσῐν toîs plégmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ πλέγμᾰ tò plégma |
τὼ πλέγμᾰτε tṑ plégmate |
τᾰ̀ πλέγμᾰτᾰ tà plégmata | ||||||||||
| Vocative | πλέγμᾰ plégma |
πλέγμᾰτε plégmate |
πλέγμᾰτᾰ plégmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek πλέγμα (plégma).
πλέγμα • (plégma) n (plural πλέγματα)