From πλέκω (plékō, “to plait, to twist”) + -μα (-ma).[1]
πλέγμᾰ • (plégma) n (genitive πλέγμᾰτος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ πλέγμᾰ tò plégma |
τὼ πλέγμᾰτε tṑ plégmate |
τᾰ̀ πλέγμᾰτᾰ tà plégmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ πλέγμᾰτος toû plégmatos |
τοῖν πλεγμᾰ́τοιν toîn plegmátoin |
τῶν πλεγμᾰ́των tôn plegmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ πλέγμᾰτῐ tôi plégmati |
τοῖν πλεγμᾰ́τοιν toîn plegmátoin |
τοῖς πλέγμᾰσῐ / πλέγμᾰσῐν toîs plégmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ πλέγμᾰ tò plégma |
τὼ πλέγμᾰτε tṑ plégmate |
τᾰ̀ πλέγμᾰτᾰ tà plégmata | ||||||||||
Vocative | πλέγμᾰ plégma |
πλέγμᾰτε plégmate |
πλέγμᾰτᾰ plégmata | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Ancient Greek πλέγμα (plégma) with semantic loan from French réseau (“network”) and German Komplex (“complex”).[1]
πλέγμα • (plégma) n (plural πλέγματα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | πλέγμα (plégma) | πλέγματα (plégmata) |
genitive | πλέγματος (plégmatos) | πλεγμάτων (plegmáton) |
accusative | πλέγμα (plégma) | πλέγματα (plégmata) |
vocative | πλέγμα (plégma) | πλέγματα (plégmata) |