From ποιός (poiós) + -της (-tēs). A particularly close cognate is Latin qualitas (whence English quality), which was coined as a calque of the Greek term.
ποιότης • (poiótēs) f (genitive ποιότητος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ποιότης hē poiótēs |
τὼ ποιότητε tṑ poiótēte |
αἱ ποιότητες hai poiótētes | ||||||||||
| Genitive | τῆς ποιότητος tês poiótētos |
τοῖν ποιοτήτοιν toîn poiotḗtoin |
τῶν ποιοτήτων tôn poiotḗtōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ποιότητῐ têi poiótēti |
τοῖν ποιοτήτοιν toîn poiotḗtoin |
ταῖς ποιότησῐ / ποιότησῐν taîs poiótēsi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ποιότητᾰ tḕn poiótēta |
τὼ ποιότητε tṑ poiótēte |
τᾱ̀ς ποιότητᾰς tā̀s poiótētas | ||||||||||
| Vocative | ποιότης poiótēs |
ποιότητε poiótēte |
ποιότητες poiótētes | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||