προκᾰλούμενος • (prokăloúmenos) m (feminine προκᾰλουμένη, neuter προκᾰλούμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | προκᾰλούμενος prokăloúmenos |
προκᾰλουμένη prokălouménē |
προκᾰλούμενον prokăloúmenon |
προκᾰλουμένω prokălouménō |
προκᾰλουμένᾱ prokălouménā |
προκᾰλουμένω prokălouménō |
προκᾰλούμενοι prokăloúmenoi |
προκᾰλούμεναι prokăloúmenai |
προκᾰλούμενᾰ prokăloúmenă | |||||
Genitive | προκᾰλουμένου prokălouménou |
προκᾰλουμένης prokălouménēs |
προκᾰλουμένου prokălouménou |
προκᾰλουμένοιν prokălouménoin |
προκᾰλουμέναιν prokălouménain |
προκᾰλουμένοιν prokălouménoin |
προκᾰλουμένων prokălouménōn |
προκᾰλουμένων prokălouménōn |
προκᾰλουμένων prokălouménōn | |||||
Dative | προκᾰλουμένῳ prokălouménōi |
προκᾰλουμένῃ prokălouménēi |
προκᾰλουμένῳ prokălouménōi |
προκᾰλουμένοιν prokălouménoin |
προκᾰλουμέναιν prokălouménain |
προκᾰλουμένοιν prokălouménoin |
προκᾰλουμένοις prokălouménois |
προκᾰλουμέναις prokălouménais |
προκᾰλουμένοις prokălouménois | |||||
Accusative | προκᾰλούμενον prokăloúmenon |
προκᾰλουμένην prokălouménēn |
προκᾰλούμενον prokăloúmenon |
προκᾰλουμένω prokălouménō |
προκᾰλουμένᾱ prokălouménā |
προκᾰλουμένω prokălouménō |
προκᾰλουμένους prokălouménous |
προκᾰλουμένᾱς prokălouménās |
προκᾰλούμενᾰ prokăloúmenă | |||||
Vocative | προκᾰλούμενε prokăloúmene |
προκᾰλουμένη prokălouménē |
προκᾰλούμενον prokăloúmenon |
προκᾰλουμένω prokălouménō |
προκᾰλουμένᾱ prokălouménā |
προκᾰλουμένω prokălouménō |
προκᾰλούμενοι prokăloúmenoi |
προκᾰλούμεναι prokăloúmenai |
προκᾰλούμενᾰ prokăloúmenă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
προκᾰλουμένως prokălouménōs |
προκᾰλουμενώτερος prokăloumenṓteros |
προκᾰλουμενώτᾰτος prokăloumenṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|