προκᾰλούμενος • (prokaloúmenos) m (feminine προκᾰλουμένη, neuter προκᾰλούμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | προκᾰλούμενος prokaloúmenos |
προκᾰλουμένη prokalouménē |
προκᾰλούμενον prokaloúmenon |
προκᾰλουμένω prokalouménō |
προκᾰλουμένᾱ prokalouménā |
προκᾰλουμένω prokalouménō |
προκᾰλούμενοι prokaloúmenoi |
προκᾰλούμεναι prokaloúmenai |
προκᾰλούμενᾰ prokaloúmena | |||||
Genitive | προκᾰλουμένου prokalouménou |
προκᾰλουμένης prokalouménēs |
προκᾰλουμένου prokalouménou |
προκᾰλουμένοιν prokalouménoin |
προκᾰλουμέναιν prokalouménain |
προκᾰλουμένοιν prokalouménoin |
προκᾰλουμένων prokalouménōn |
προκᾰλουμένων prokalouménōn |
προκᾰλουμένων prokalouménōn | |||||
Dative | προκᾰλουμένῳ prokalouménōi |
προκᾰλουμένῃ prokalouménēi |
προκᾰλουμένῳ prokalouménōi |
προκᾰλουμένοιν prokalouménoin |
προκᾰλουμέναιν prokalouménain |
προκᾰλουμένοιν prokalouménoin |
προκᾰλουμένοις prokalouménois |
προκᾰλουμέναις prokalouménais |
προκᾰλουμένοις prokalouménois | |||||
Accusative | προκᾰλούμενον prokaloúmenon |
προκᾰλουμένην prokalouménēn |
προκᾰλούμενον prokaloúmenon |
προκᾰλουμένω prokalouménō |
προκᾰλουμένᾱ prokalouménā |
προκᾰλουμένω prokalouménō |
προκᾰλουμένους prokalouménous |
προκᾰλουμένᾱς prokalouménās |
προκᾰλούμενᾰ prokaloúmena | |||||
Vocative | προκᾰλούμενε prokaloúmene |
προκᾰλουμένη prokalouménē |
προκᾰλούμενον prokaloúmenon |
προκᾰλουμένω prokalouménō |
προκᾰλουμένᾱ prokalouménā |
προκᾰλουμένω prokalouménō |
προκᾰλούμενοι prokaloúmenoi |
προκᾰλούμεναι prokaloúmenai |
προκᾰλούμενᾰ prokaloúmena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
προκᾰλουμένως prokalouménōs |
προκᾰλουμενώτερος prokaloumenṓteros |
προκᾰλουμενώτᾰτος prokaloumenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|