προσήκων • (prosḗkōn) m (feminine προσήκουσᾰ, neuter προσῆκον); first/third declension
προσήκων • (prosḗkōn) m (feminine προσήκουσᾰ, neuter προσῆκον); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | προσήκων prosḗkōn |
προσήκουσᾰ prosḗkousă |
προσῆκον prosêkon |
προσήκοντε prosḗkonte |
προσηκούσᾱ prosēkoúsā |
προσήκοντε prosḗkonte |
προσήκοντες prosḗkontes |
προσήκουσαι prosḗkousai |
προσήκοντᾰ prosḗkontă | |||||
Genitive | προσήκοντος prosḗkontos |
προσηκούσης prosēkoúsēs |
προσήκοντος prosḗkontos |
προσηκόντοιν prosēkóntoin |
προσηκούσαιν prosēkoúsain |
προσηκόντοιν prosēkóntoin |
προσηκόντων prosēkóntōn |
προσηκουσῶν prosēkousôn |
προσηκόντων prosēkóntōn | |||||
Dative | προσήκοντῐ prosḗkontĭ |
προσηκούσῃ prosēkoúsēi |
προσήκοντῐ prosḗkontĭ |
προσηκόντοιν prosēkóntoin |
προσηκούσαιν prosēkoúsain |
προσηκόντοιν prosēkóntoin |
προσήκουσῐ / προσήκουσῐν prosḗkousĭ(n) |
προσηκούσαις prosēkoúsais |
προσήκουσῐ / προσήκουσῐν prosḗkousĭ(n) | |||||
Accusative | προσήκοντᾰ prosḗkontă |
προσήκουσᾰν prosḗkousăn |
προσῆκον prosêkon |
προσήκοντε prosḗkonte |
προσηκούσᾱ prosēkoúsā |
προσήκοντε prosḗkonte |
προσήκοντᾰς prosḗkontăs |
προσηκούσᾱς prosēkoúsās |
προσήκοντᾰ prosḗkontă | |||||
Vocative | προσήκων prosḗkōn |
προσήκουσᾰ prosḗkousă |
προσῆκον prosêkon |
προσήκοντε prosḗkonte |
προσηκούσᾱ prosēkoúsā |
προσήκοντε prosḗkonte |
προσήκοντες prosḗkontes |
προσήκουσαι prosḗkousai |
προσήκοντᾰ prosḗkontă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
προσηκόντως prosēkóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|