πρωκτός (proktós, “anus”) + -ικός (-ikós).
πρωκτικός • (proktikós) m (feminine πρωκτική, neuter πρωκτικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | πρωκτικός (proktikós) | πρωκτική (proktikí) | πρωκτικό (proktikó) | πρωκτικοί (proktikoí) | πρωκτικές (proktikés) | πρωκτικά (proktiká) | |
genitive | πρωκτικού (proktikoú) | πρωκτικής (proktikís) | πρωκτικού (proktikoú) | πρωκτικών (proktikón) | πρωκτικών (proktikón) | πρωκτικών (proktikón) | |
accusative | πρωκτικό (proktikó) | πρωκτική (proktikí) | πρωκτικό (proktikó) | πρωκτικούς (proktikoús) | πρωκτικές (proktikés) | πρωκτικά (proktiká) | |
vocative | πρωκτικέ (proktiké) | πρωκτική (proktikí) | πρωκτικό (proktikó) | πρωκτικοί (proktikoí) | πρωκτικές (proktikés) | πρωκτικά (proktiká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πρωκτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πρωκτικός, etc.)