πρωκτός • (prōktós) m (genitive πρωκτού); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ πρωκτός ho prōktós |
τὼ πρωκτώ tṑ prōktṓ |
οἱ πρωκτοί hoi prōktoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ πρωκτοῦ toû prōktoû |
τοῖν πρωκτοῖν toîn prōktoîn |
τῶν πρωκτῶν tôn prōktôn | ||||||||||
Dative | τῷ πρωκτῷ tôi prōktôi |
τοῖν πρωκτοῖν toîn prōktoîn |
τοῖς πρωκτοῖς toîs prōktoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν πρωκτόν tòn prōktón |
τὼ πρωκτώ tṑ prōktṓ |
τοὺς πρωκτούς toùs prōktoús | ||||||||||
Vocative | πρωκτέ prōkté |
πρωκτώ prōktṓ |
πρωκτοί prōktoí | ||||||||||
Notes: |
|
“πρωκτός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
From Ancient Greek πρωκτός (prōktós).
πρωκτός • (proktós) m (plural πρωκτοί)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | πρωκτός (proktós) | πρωκτοί (proktoí) |
genitive | πρωκτού (proktoú) | πρωκτών (proktón) |
accusative | πρωκτό (proktó) | πρωκτούς (proktoús) |
vocative | πρωκτέ (prokté) | πρωκτοί (proktoí) |