From πρωτο- (prōto-, “first”) + γόνος (gónos, “offspring”).
πρωτόγονος • (prōtógonos) m or f (neuter πρωτόγονον); second declension or
πρωτόγονος • (prōtógonos) m (feminine πρωτόγονη, neuter πρωτόγονον); first/second declension
Two-ending adjective:
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | πρωτόγονος prōtógonos |
πρωτόγονον prōtógonon |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτόγονοι prōtógonoi |
πρωτόγονᾰ prōtógona | ||||||||
Genitive | πρωτογόνου prōtogónou |
πρωτογόνου prōtogónou |
πρωτογόνοιν prōtogónoin |
πρωτογόνοιν prōtogónoin |
πρωτογόνων prōtogónōn |
πρωτογόνων prōtogónōn | ||||||||
Dative | πρωτογόνῳ prōtogónōi |
πρωτογόνῳ prōtogónōi |
πρωτογόνοιν prōtogónoin |
πρωτογόνοιν prōtogónoin |
πρωτογόνοις prōtogónois |
πρωτογόνοις prōtogónois | ||||||||
Accusative | πρωτόγονον prōtógonon |
πρωτόγονον prōtógonon |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτογόνους prōtogónous |
πρωτόγονᾰ prōtógona | ||||||||
Vocative | πρωτόγονε prōtógone |
πρωτόγονον prōtógonon |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτόγονοι prōtógonoi |
πρωτόγονᾰ prōtógona | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
πρωτογόνως prōtogónōs |
πρωτογονώτερος prōtogonṓteros |
πρωτογονώτᾰτος prōtogonṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
Three-ending adjective:
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | πρωτόγονος prōtógonos |
πρωτογόνη prōtogónē |
πρωτόγονον prōtógonon |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτογόνᾱ prōtogónā |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτόγονοι prōtógonoi |
πρωτόγοναι prōtógonai |
πρωτόγονᾰ prōtógona | |||||
Genitive | πρωτογόνου prōtogónou |
πρωτογόνης prōtogónēs |
πρωτογόνου prōtogónou |
πρωτογόνοιν prōtogónoin |
πρωτογόναιν prōtogónain |
πρωτογόνοιν prōtogónoin |
πρωτογόνων prōtogónōn |
πρωτογόνων prōtogónōn |
πρωτογόνων prōtogónōn | |||||
Dative | πρωτογόνῳ prōtogónōi |
πρωτογόνῃ prōtogónēi |
πρωτογόνῳ prōtogónōi |
πρωτογόνοιν prōtogónoin |
πρωτογόναιν prōtogónain |
πρωτογόνοιν prōtogónoin |
πρωτογόνοις prōtogónois |
πρωτογόναις prōtogónais |
πρωτογόνοις prōtogónois | |||||
Accusative | πρωτόγονον prōtógonon |
πρωτογόνην prōtogónēn |
πρωτόγονον prōtógonon |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτογόνᾱ prōtogónā |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτογόνους prōtogónous |
πρωτογόνᾱς prōtogónās |
πρωτόγονᾰ prōtógona | |||||
Vocative | πρωτόγονε prōtógone |
πρωτογόνη prōtogónē |
πρωτόγονον prōtógonon |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτογόνᾱ prōtogónā |
πρωτογόνω prōtogónō |
πρωτόγονοι prōtógonoi |
πρωτόγοναι prōtógonai |
πρωτόγονᾰ prōtógona | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
πρωτογόνως prōtogónōs |
πρωτογονώτερος prōtogonṓteros |
πρωτογονώτᾰτος prōtogonṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek πρωτόγονος (prōtógonos). By surface analysis, πρωτό- (protó-, “first”) + γόνος (gónos, “offspring”).
πρωτόγονος • (protógonos) m (feminine πρωτόγονη, neuter πρωτόγονο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | πρωτόγονος (protógonos) | πρωτόγονη (protógoni) | πρωτόγονο (protógono) | πρωτόγονοι (protógonoi) | πρωτόγονες (protógones) | πρωτόγονα (protógona) | |
genitive | πρωτόγονου (protógonou) | πρωτόγονης (protógonis) | πρωτόγονου (protógonou) | πρωτόγονων (protógonon) | πρωτόγονων (protógonon) | πρωτόγονων (protógonon) | |
accusative | πρωτόγονο (protógono) | πρωτόγονη (protógoni) | πρωτόγονο (protógono) | πρωτόγονους (protógonous) | πρωτόγονες (protógones) | πρωτόγονα (protógona) | |
vocative | πρωτόγονε (protógone) | πρωτόγονη (protógoni) | πρωτόγονο (protógono) | πρωτόγονοι (protógonoi) | πρωτόγονες (protógones) | πρωτόγονα (protógona) |