From προγίγνομαι (progígnomai) + -ος (-os).
πρόγονος • (prógonos) m (genitive προγόνου); second declension (Attic, Doric, Ionic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ πρόγονος ho prógonos |
τὼ προγόνω tṑ progónō |
οἱ πρόγονοι hoi prógonoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ προγόνου toû progónou |
τοῖν προγόνοιν toîn progónoin |
τῶν προγόνων tôn progónōn | ||||||||||
Dative | τῷ προγόνῳ tôi progónōi |
τοῖν προγόνοιν toîn progónoin |
τοῖς προγόνοις toîs progónois | ||||||||||
Accusative | τὸν πρόγονον tòn prógonon |
τὼ προγόνω tṑ progónō |
τοὺς προγόνους toùs progónous | ||||||||||
Vocative | πρόγονε prógone |
προγόνω progónō |
πρόγονοι prógonoi | ||||||||||
Notes: |
|
πρόγονος • (prógonos) m (plural πρόγονοι)