Traditionally derived from οὐρά (ourá, “tail”) and an unclear first element, connected by Solmsen to σίλλος (síllos, “squint-eyed”) and Σειληνός (Seilēnós, “Silenus”). However, the word is rather formed with the Pre-Greek suffix "-ουρος".
σίλουρος • (sílouros) m (genitive σιλούρου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σίλουρος ho sílouros |
τὼ σιλούρω tṑ siloúrō |
οἱ σίλουροι hoi sílouroi | ||||||||||
Genitive | τοῦ σιλούρου toû siloúrou |
τοῖν σιλούροιν toîn siloúroin |
τῶν σιλούρων tôn siloúrōn | ||||||||||
Dative | τῷ σιλούρῳ tôi siloúrōi |
τοῖν σιλούροιν toîn siloúroin |
τοῖς σιλούροις toîs siloúrois | ||||||||||
Accusative | τὸν σίλουρον tòn sílouron |
τὼ σιλούρω tṑ siloúrō |
τοὺς σιλούρους toùs siloúrous | ||||||||||
Vocative | σίλουρε síloure |
σιλούρω siloúrō |
σίλουροι sílouroi | ||||||||||
Notes: |
|