σημέᾱ • (sēméā) f (genitive σημέᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ σημέᾱ hē sēméā |
τὼ σημέᾱ tṑ sēméā |
αἱ σημέαι hai sēméai | ||||||||||
| Genitive | τῆς σημέᾱς tês sēméās |
τοῖν σημέαιν toîn sēméain |
τῶν σημεῶν tôn sēmeôn | ||||||||||
| Dative | τῇ σημέᾳ têi sēméāi |
τοῖν σημέαιν toîn sēméain |
ταῖς σημέαις taîs sēméais | ||||||||||
| Accusative | τὴν σημέᾱν tḕn sēméān |
τὼ σημέᾱ tṑ sēméā |
τᾱ̀ς σημέᾱς tā̀s sēméās | ||||||||||
| Vocative | σημέᾱ sēméā |
σημέᾱ sēméā |
σημέαι sēméai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||