From σκήπτω (skḗptō, “to let fall, hurl upon”).
σκηπτός • (skēptós) m (genitive σκηπτοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σκηπτός ho skēptós |
τὼ σκηπτώ tṑ skēptṓ |
οἱ σκηπτοί hoi skēptoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σκηπτοῦ toû skēptoû |
τοῖν σκηπτοῖν toîn skēptoîn |
τῶν σκηπτῶν tôn skēptôn | ||||||||||
| Dative | τῷ σκηπτῷ tôi skēptôi |
τοῖν σκηπτοῖν toîn skēptoîn |
τοῖς σκηπτοῖς toîs skēptoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν σκηπτόν tòn skēptón |
τὼ σκηπτώ tṑ skēptṓ |
τοὺς σκηπτούς toùs skēptoús | ||||||||||
| Vocative | σκηπτέ skēpté |
σκηπτώ skēptṓ |
σκηπτοί skēptoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||