σκοτωμός

From Byzantine Greek σκοτωμός (skotōmós), from Ancient Greek σκοτόω (skotóō, “to kill”).

• IPA^(key): /skotoˈmos/
• Hyphenation: σκο‧τω‧μός

σκοτωμός • (skotomós) m (plural σκοτωμοί)

1. killing (act of ending someone's life)

   Ο σκοτωμός του δεν είχε νόημα.

   O skotomós tou den eíche nóima.

   There was no sense to his killing.

2. (more generally) massacre, slaughter, carnage (killing of a considerable number)

   Ο σκοτωμός στα Καλάβρυτα το 1943 έγινε από τους ναζιστές.

   O skotomós sta Kalávryta to 1943 égine apó tous nazistés.

   The slaughter in Kalavryta in 1943 was carried out by the Nazis.

3. (colloquial, figuratively) crush, scramble, scuffle (violent crowding)

   Γινόταν σκοτωμός για το τελευταίο εισιτήριο.

   Ginótan skotomós gia to teleftaío eisitírio.

   There was a mad scramble for the last ticket.

• (killing): σκότωμα n (skótoma), θανάτωση f (thanátosi)
• (massacre, slaughter): σφαγή n (sfagí), μακελείο n (makeleío), φόνος m (fónos), δολοφονία f (dolofonía)
• (scramble, crush): συνωστισμός m (synostismós), στριμωξίδι n (strimoxídi)

• του σκοτωμού (tou skotomoú, “madly, hurriedly”)

• σκοτώνω (skotóno, “to kill”)