From Byzantine Greek σκοῦρος (skoûros), itself from Venetan or Italian scuro, from earlier oscuro, from Latin obscūrus.
σκούρος • (skoúros) m (feminine σκούρα, neuter σκούρο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | σκούρος (skoúros) | σκούρα (skoúra) | σκούρο (skoúro) | σκούροι (skoúroi) | σκούρες (skoúres) | σκούρα (skoúra) | |
genitive | σκούρου (skoúrou) | σκούρας (skoúras) | σκούρου (skoúrou) | σκούρων (skoúron) | σκούρων (skoúron) | σκούρων (skoúron) | |
accusative | σκούρο (skoúro) | σκούρα (skoúra) | σκούρο (skoúro) | σκούρους (skoúrous) | σκούρες (skoúres) | σκούρα (skoúra) | |
vocative | σκούρε (skoúre) | σκούρα (skoúra) | σκούρο (skoúro) | σκούροι (skoúroi) | σκούρες (skoúres) | σκούρα (skoúra) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σκούρος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σκούρος, etc.)