According to Beekes, either from Pre-Greek or Anatolian.
σμίνθος • (smínthos) m (genitive σμίνθου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σμῐ́νθος ho smínthos |
τὼ σμῐ́νθω tṑ smínthō |
οἱ σμῐ́νθοι hoi smínthoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σμῐ́νθου toû smínthou |
τοῖν σμῐ́νθοιν toîn smínthoin |
τῶν σμῐ́νθων tôn smínthōn | ||||||||||
| Dative | τῷ σμῐ́νθῳ tôi smínthōi |
τοῖν σμῐ́νθοιν toîn smínthoin |
τοῖς σμῐ́νθοις toîs smínthois | ||||||||||
| Accusative | τὸν σμῐ́νθον tòn smínthon |
τὼ σμῐ́νθω tṑ smínthō |
τοὺς σμῐ́νθους toùs smínthous | ||||||||||
| Vocative | σμῐ́νθε smínthe |
σμῐ́νθω smínthō |
σμῐ́νθοι smínthoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||