From Byzantine Greek σπανός (spanós), from the first component of Koine Greek σπανοπώγων (spanopṓgōn, “who has a sparse beard”) (see πώγων (pṓgōn, “beard”) for the second component),[1] further from σπάνιος (spánios, “rare, scarce”).[2] Alternatively, directly from σπάνιος (spánios), with the same formation pattern seen in ὀρθός (orthós, “straight”) < ὄρθιος (órthios, “id”).[3]
Despite similar phonetics and semantics, not related to σπαρνός (sparnós, “sparse, rare”) or Latvian spārns (“wing”). However, compare Romanian spân (“hairless”), Aromanian spãn, Sicilian spanu, which may derive from the same Ancient Greek root, possibly via a Vulgar Latin intermediate.
σπανός • (spanós) m (feminine σπανή, neuter σπανό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | σπανός (spanós) | σπανή (spaní) | σπανό (spanó) | σπανοί (spanoí) | σπανές (spanés) | σπανά (spaná) | |
| genitive | σπανού (spanoú) | σπανής (spanís) | σπανού (spanoú) | σπανών (spanón) | σπανών (spanón) | σπανών (spanón) | |
| accusative | σπανό (spanó) | σπανή (spaní) | σπανό (spanó) | σπανούς (spanoús) | σπανές (spanés) | σπανά (spaná) | |
| vocative | σπανέ (spané) | σπανή (spaní) | σπανό (spanó) | σπανοί (spanoí) | σπανές (spanés) | σπανά (spaná) | |