From σπεύδω (speúdō, “to hasten”) + -τικός (-tikós)
σπευστῐκός • (speustĭkós) m (feminine σπευστῐκή, neuter σπευστῐκόν); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | σπευστῐκός speustĭkós |
σπευστῐκή speustĭkḗ |
σπευστῐκόν speustĭkón |
σπευστῐκώ speustĭkṓ |
σπευστῐκᾱ́ speustĭkā́ |
σπευστῐκώ speustĭkṓ |
σπευστῐκοί speustĭkoí |
σπευστῐκαί speustĭkaí |
σπευστῐκᾰ́ speustĭkắ | |||||
Genitive | σπευστῐκοῦ speustĭkoû |
σπευστῐκῆς speustĭkês |
σπευστῐκοῦ speustĭkoû |
σπευστῐκοῖν speustĭkoîn |
σπευστῐκαῖν speustĭkaîn |
σπευστῐκοῖν speustĭkoîn |
σπευστῐκῶν speustĭkôn |
σπευστῐκῶν speustĭkôn |
σπευστῐκῶν speustĭkôn | |||||
Dative | σπευστῐκῷ speustĭkôi |
σπευστῐκῇ speustĭkêi |
σπευστῐκῷ speustĭkôi |
σπευστῐκοῖν speustĭkoîn |
σπευστῐκαῖν speustĭkaîn |
σπευστῐκοῖν speustĭkoîn |
σπευστῐκοῖς speustĭkoîs |
σπευστῐκαῖς speustĭkaîs |
σπευστῐκοῖς speustĭkoîs | |||||
Accusative | σπευστῐκόν speustĭkón |
σπευστῐκήν speustĭkḗn |
σπευστῐκόν speustĭkón |
σπευστῐκώ speustĭkṓ |
σπευστῐκᾱ́ speustĭkā́ |
σπευστῐκώ speustĭkṓ |
σπευστῐκούς speustĭkoús |
σπευστῐκᾱ́ς speustĭkā́s |
σπευστῐκᾰ́ speustĭkắ | |||||
Vocative | σπευστῐκέ speustĭké |
σπευστῐκή speustĭkḗ |
σπευστῐκόν speustĭkón |
σπευστῐκώ speustĭkṓ |
σπευστῐκᾱ́ speustĭkā́ |
σπευστῐκώ speustĭkṓ |
σπευστῐκοί speustĭkoí |
σπευστῐκαί speustĭkaí |
σπευστῐκᾰ́ speustĭkắ | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
σπευστῐκῶς speustĭkôs |
σπευστῐκώτερος speustĭkṓteros |
σπευστῐκώτᾰτος speustĭkṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|