σπίτι (spíti, “house”) + -ήσιος (-ísios).
σπιτήσιος • (spitísios) m (feminine σπιτήσια, neuter σπιτήσιο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | σπιτήσιος (spitísios) | σπιτήσια (spitísia) | σπιτήσιο (spitísio) | σπιτήσιοι (spitísioi) | σπιτήσιες (spitísies) | σπιτήσια (spitísia) | |
genitive | σπιτήσιου (spitísiou) | σπιτήσιας (spitísias) | σπιτήσιου (spitísiou) | σπιτήσιων (spitísion) | σπιτήσιων (spitísion) | σπιτήσιων (spitísion) | |
accusative | σπιτήσιο (spitísio) | σπιτήσια (spitísia) | σπιτήσιο (spitísio) | σπιτήσιους (spitísious) | σπιτήσιες (spitísies) | σπιτήσια (spitísia) | |
vocative | σπιτήσιε (spitísie) | σπιτήσια (spitísia) | σπιτήσιο (spitísio) | σπιτήσιοι (spitísioi) | σπιτήσιες (spitísies) | σπιτήσια (spitísia) |