σπίτι (spíti, “house”) + -ικός (-ikós).
σπιτικός • (spitikós) m (feminine σπιτική, neuter σπιτικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | σπιτικός (spitikós) | σπιτική (spitikí) | σπιτικό (spitikó) | σπιτικοί (spitikoí) | σπιτικές (spitikés) | σπιτικά (spitiká) | |
genitive | σπιτικού (spitikoú) | σπιτικής (spitikís) | σπιτικού (spitikoú) | σπιτικών (spitikón) | σπιτικών (spitikón) | σπιτικών (spitikón) | |
accusative | σπιτικό (spitikó) | σπιτική (spitikí) | σπιτικό (spitikó) | σπιτικούς (spitikoús) | σπιτικές (spitikés) | σπιτικά (spitiká) | |
vocative | σπιτικέ (spitiké) | σπιτική (spitikí) | σπιτικό (spitikó) | σπιτικοί (spitikoí) | σπιτικές (spitikés) | σπιτικά (spitiká) |