στέγος

Ancient Greek

cognates

From Proto-Indo-European: Latin tego (“I cover”), German Decke (“roof”), English thatch.

στέγος • (stégos) n (genitive στέγους or στέγεος); third declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ στέγος tò stégos	τὼ στέγει tṑ stégei	τᾰ̀ στέγη tà stégē
Genitive	τοῦ στέγους toû stégous	τοῖν στεγοῖν toîn stegoîn	τῶν στεγῶν tôn stegôn
Dative	τῷ στέγει tôi stégei	τοῖν στεγοῖν toîn stegoîn	τοῖς στέγεσῐ / στέγεσῐν toîs stégesi(n)
Accusative	τὸ στέγος tò stégos	τὼ στέγει tṑ stégei	τᾰ̀ στέγη tà stégē
Vocative	στέγος stégos	στέγει stégei	στέγη stégē
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“στέγος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
στέγος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- apartment idem, page 33.
- chamber idem, page 123.
- dwelling idem, page 257.
- house idem, page 408.
- room idem, page 721.