From στέργω (stérgō) + -θρον (-thron).
στέργηθρον • (stérgēthron) n (genitive στεργήθρου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ στέργηθρον tò stérgēthron |
τὼ στεργήθρω tṑ stergḗthrō |
τᾰ̀ στέργηθρᾰ tà stérgēthra | ||||||||||
| Genitive | τοῦ στεργήθρου toû stergḗthrou |
τοῖν στεργήθροιν toîn stergḗthroin |
τῶν στεργήθρων tôn stergḗthrōn | ||||||||||
| Dative | τῷ στεργήθρῳ tôi stergḗthrōi |
τοῖν στεργήθροιν toîn stergḗthroin |
τοῖς στεργήθροις toîs stergḗthrois | ||||||||||
| Accusative | τὸ στέργηθρον tò stérgēthron |
τὼ στεργήθρω tṑ stergḗthrō |
τᾰ̀ στέργηθρᾰ tà stérgēthra | ||||||||||
| Vocative | στέργηθρον stérgēthron |
στεργήθρω stergḗthrō |
στέργηθρᾰ stérgēthra | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||