στενάζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word στενάζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word στενάζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say στενάζω in singular and plural. Everything you need to know about the word στενάζω you have here. The definition of the word στενάζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofστενάζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From στένω (sténō, “to moan, lament”) +‎ -άζω (-ázō, frequentative suffix).

Pronunciation

 

Verb

στενάζω • (stenázō)

  1. (intransitive) to sigh, moan, wail
    • 472 BCE, Aeschylus, The Persians 1046–1047:
      Ξέρξης: ἔρεσσ’ ἔρεσσε καὶ στέναζ’ ἐμὴν χάριν.
      Χορός: αἰαῖ αἰαῖ, δύα δύα.
      Xérxēs: éress’ éresse kaì sténaz’ emḕn khárin.
      Khorós: aiaî aiaî, dúa dúa.
      Xerxes: Beat, beat and wail for my sake.
      Chorus: Ay, ay, woe, woe!
  2. (transitive) to bewail, lament

Usage notes

In tragedy, this verb frequently occurs in close proximity to interjections like οἴμοι (oímoi, “woe is me”) and αἰαῖ (aiaî).

Conjugation

   Present: στενᾰ́ζω, στενᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative στενᾰ́ζω στενᾰ́ζεις στενᾰ́ζει στενᾰ́ζετον στενᾰ́ζετον στενᾰ́ζομεν στενᾰ́ζετε στενᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive στενᾰ́ζω στενᾰ́ζῃς στενᾰ́ζῃ στενᾰ́ζητον στενᾰ́ζητον στενᾰ́ζωμεν στενᾰ́ζητε στενᾰ́ζωσῐ(ν)
optative στενᾰ́ζοιμῐ στενᾰ́ζοις στενᾰ́ζοι στενᾰ́ζοιτον στενᾰζοίτην στενᾰ́ζοιμεν στενᾰ́ζοιτε στενᾰ́ζοιεν
imperative   στένᾰζε στενᾰζέτω στενᾰ́ζετον στενᾰζέτων   στενᾰ́ζετε στενᾰζόντων
middle/
passive 		indicative στενᾰ́ζομαι στενᾰ́ζῃ,
στενᾰ́ζει 		στενᾰ́ζεται στενᾰ́ζεσθον στενᾰ́ζεσθον στενᾰζόμεθᾰ στενᾰ́ζεσθε στενᾰ́ζονται
subjunctive στενᾰ́ζωμαι στενᾰ́ζῃ στενᾰ́ζηται στενᾰ́ζησθον στενᾰ́ζησθον στενᾰζώμεθᾰ στενᾰ́ζησθε στενᾰ́ζωνται
optative στενᾰζοίμην στενᾰ́ζοιο στενᾰ́ζοιτο στενᾰ́ζοισθον στενᾰζοίσθην στενᾰζοίμεθᾰ στενᾰ́ζοισθε στενᾰ́ζοιντο
imperative   στενᾰ́ζου στενᾰζέσθω στενᾰ́ζεσθον στενᾰζέσθων   στενᾰ́ζεσθε στενᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive στενᾰ́ζειν στενᾰ́ζεσθαι
participle m στενᾰ́ζων στενᾰζόμενος
f στενᾰ́ζουσᾰ στενᾰζομένη
n στενᾰ́ζον στενᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐστένᾰζον, ἐστενᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστένᾰζον ἐστένᾰζες ἐστένᾰζε(ν) ἐστενᾰ́ζετον ἐστενᾰζέτην ἐστενᾰ́ζομεν ἐστενᾰ́ζετε ἐστένᾰζον
middle/
passive 		indicative ἐστενᾰζόμην ἐστενᾰ́ζου ἐστενᾰ́ζετο ἐστενᾰ́ζεσθον ἐστενᾰζέσθην ἐστενᾰζόμεθᾰ ἐστενᾰ́ζεσθε ἐστενᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐστένᾰξᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐστένᾰξᾰ ἐστένᾰξᾰς ἐστένᾰξε(ν) ἐστενᾰ́ξᾰτον ἐστενᾰξᾰ́την ἐστενᾰ́ξᾰμεν ἐστενᾰ́ξᾰτε ἐστένᾰξᾰν
subjunctive στενᾰ́ξω στενᾰ́ξῃς στενᾰ́ξῃ στενᾰ́ξητον στενᾰ́ξητον στενᾰ́ξωμεν στενᾰ́ξητε στενᾰ́ξωσῐ(ν)
optative στενᾰ́ξαιμῐ στενᾰ́ξειᾰς,
στενᾰ́ξαις 		στενᾰ́ξειε(ν),
στενᾰ́ξαι 		στενᾰ́ξαιτον στενᾰξαίτην στενᾰ́ξαιμεν στενᾰ́ξαιτε στενᾰ́ξειᾰν,
στενᾰ́ξαιεν
imperative   στένᾰξον στενᾰξᾰ́τω στενᾰ́ξᾰτον στενᾰξᾰ́των   στενᾰ́ξᾰτε στενᾰξᾰ́ντων
active
infinitive στενᾰ́ξαι
participle m στενᾰ́ξᾱς
f στενᾰ́ξᾱσᾰ
n στενᾰ́ξᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐστένᾰγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐστένᾰγμαι ἐστένᾰξαι ἐστένᾰκται ἐστένᾰχθον ἐστένᾰχθον ἐστενᾰ́γμεθᾰ ἐστένᾰχθε ἐστενᾰ́γᾰται
subjunctive ἐστενᾰγμένος ὦ ἐστενᾰγμένος ᾖς ἐστενᾰγμένος ᾖ ἐστενᾰγμένω ἦτον ἐστενᾰγμένω ἦτον ἐστενᾰγμένοι ὦμεν ἐστενᾰγμένοι ἦτε ἐστενᾰγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐστενᾰγμένος εἴην ἐστενᾰγμένος εἴης ἐστενᾰγμένος εἴη ἐστενᾰγμένω εἴητον/εἶτον ἐστενᾰγμένω εἰήτην/εἴτην ἐστενᾰγμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐστενᾰγμένοι εἴητε/εἶτε ἐστενᾰγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐστένᾰξο ἐστενᾰ́χθω ἐστένᾰχθον ἐστενᾰ́χθων   ἐστένᾰχθε ἐστενᾰ́χθων
middle/passive
infinitive ἐστενᾰ́χθαι
participle m ἐστενᾰγμένος
f ἐστενᾰγμένη
n ἐστενᾰγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia