στραβισμός

Ancient Greek

From στραβίζω (strabízō, “to squint”) +‎ -μός (-mós), from στραβός (strabós, “distorted, squinting”).

στρᾰβῐσμός • (strabismós) m (genitive στρᾰβῐσμοῦ); second declension

a squinting
- 150 CE – 250 CE, Alexander of Aphrodisias, Problems and Solutions 2.11

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στρᾰβῐσμός ho strabismós	τὼ στρᾰβῐσμώ tṑ strabismṓ	οἱ στρᾰβῐσμοί hoi strabismoí
Genitive	τοῦ στρᾰβῐσμοῦ toû strabismoû	τοῖν στρᾰβῐσμοῖν toîn strabismoîn	τῶν στρᾰβῐσμῶν tôn strabismôn
Dative	τῷ στρᾰβῐσμῷ tôi strabismôi	τοῖν στρᾰβῐσμοῖν toîn strabismoîn	τοῖς στρᾰβῐσμοῖς toîs strabismoîs
Accusative	τὸν στρᾰβῐσμόν tòn strabismón	τὼ στρᾰβῐσμώ tṑ strabismṓ	τοὺς στρᾰβῐσμούς toùs strabismoús
Vocative	στρᾰβῐσμέ strabismé	στρᾰβῐσμώ strabismṓ	στρᾰβῐσμοί strabismoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

From Ancient Greek στραβισμός (strabismós), from στραβίζω (strabízō, “to squint”), from στραβός (strabós, “squinting”).

στραβισμός • (stravismós) m (plural στραβισμοί)

Declension of στραβισμός