From στραβίζω (strabízō, “to squint”) + -μός (-mós), from στραβός (strabós, “distorted, squinting”).
στρᾰβῐσμός • (strabismós) m (genitive στρᾰβῐσμοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ στρᾰβῐσμός ho strabismós |
τὼ στρᾰβῐσμώ tṑ strabismṓ |
οἱ στρᾰβῐσμοί hoi strabismoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ στρᾰβῐσμοῦ toû strabismoû |
τοῖν στρᾰβῐσμοῖν toîn strabismoîn |
τῶν στρᾰβῐσμῶν tôn strabismôn | ||||||||||
| Dative | τῷ στρᾰβῐσμῷ tôi strabismôi |
τοῖν στρᾰβῐσμοῖν toîn strabismoîn |
τοῖς στρᾰβῐσμοῖς toîs strabismoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν στρᾰβῐσμόν tòn strabismón |
τὼ στρᾰβῐσμώ tṑ strabismṓ |
τοὺς στρᾰβῐσμούς toùs strabismoús | ||||||||||
| Vocative | στρᾰβῐσμέ strabismé |
στρᾰβῐσμώ strabismṓ |
στρᾰβῐσμοί strabismoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek στραβισμός (strabismós), from στραβίζω (strabízō, “to squint”), from στραβός (strabós, “squinting”).
στραβισμός • (stravismós) m (plural στραβισμοί)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | στραβισμός (stravismós) | στραβισμοί (stravismoí) |
| genitive | στραβισμού (stravismoú) | στραβισμών (stravismón) |
| accusative | στραβισμό (stravismó) | στραβισμούς (stravismoús) |
| vocative | στραβισμέ (stravismé) | στραβισμοί (stravismoí) |