From στρατός (stratós, “army”) + πέδον (pédon, “ground”).
στρᾰτόπεδον • (stratópedon) n (genitive στρᾰτοπέδου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ στρᾰτόπεδον tò stratópedon |
τὼ στρᾰτοπέδω tṑ stratopédō |
τᾰ̀ στρᾰτόπεδᾰ tà stratópeda | ||||||||||
| Genitive | τοῦ στρᾰτοπέδου toû stratopédou |
τοῖν στρᾰτοπέδοιν toîn stratopédoin |
τῶν στρᾰτοπέδων tôn stratopédōn | ||||||||||
| Dative | τῷ στρᾰτοπέδῳ tôi stratopédōi |
τοῖν στρᾰτοπέδοιν toîn stratopédoin |
τοῖς στρᾰτοπέδοις toîs stratopédois | ||||||||||
| Accusative | τὸ στρᾰτόπεδον tò stratópedon |
τὼ στρᾰτοπέδω tṑ stratopédō |
τᾰ̀ στρᾰτόπεδᾰ tà stratópeda | ||||||||||
| Vocative | στρᾰτόπεδον stratópedon |
στρᾰτοπέδω stratopédō |
στρᾰτόπεδᾰ stratópeda | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||