There are no known cognates. Furnée compares the word with τοπεῖον (topeîon, “rope”). According to Beekes the noun is probably from Pre-Greek.
στυππεῖον • (stuppeîon) n (genitive στυππείου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ στυππεῖον tò stuppeîon |
τὼ στυππείω tṑ stuppeíō |
τᾰ̀ στυππεῖᾰ tà stuppeîa | ||||||||||
| Genitive | τοῦ στυππείου toû stuppeíou |
τοῖν στυππείοιν toîn stuppeíoin |
τῶν στυππείων tôn stuppeíōn | ||||||||||
| Dative | τῷ στυππείῳ tôi stuppeíōi |
τοῖν στυππείοιν toîn stuppeíoin |
τοῖς στυππείοις toîs stuppeíois | ||||||||||
| Accusative | τὸ στυππεῖον tò stuppeîon |
τὼ στυππείω tṑ stuppeíō |
τᾰ̀ στυππεῖᾰ tà stuppeîa | ||||||||||
| Vocative | στυππεῖον stuppeîon |
στυππείω stuppeíō |
στυππεῖᾰ stuppeîa | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||