Maybe from the same Pre-Greek root of στυππεῖον (stuppeîon, “oakum”).
τοπεῖον • (topeîon) n (genitive τοπείου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ τοπεῖον tò topeîon |
τὼ τοπείω tṑ topeíō |
τᾰ̀ τοπεῖᾰ tằ topeîă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ τοπείου toû topeíou |
τοῖν τοπείοιν toîn topeíoin |
τῶν τοπείων tôn topeíōn | ||||||||||
| Dative | τῷ τοπείῳ tôi topeíōi |
τοῖν τοπείοιν toîn topeíoin |
τοῖς τοπείοις toîs topeíois | ||||||||||
| Accusative | τὸ τοπεῖον tò topeîon |
τὼ τοπείω tṑ topeíō |
τᾰ̀ τοπεῖᾰ tằ topeîă | ||||||||||
| Vocative | τοπεῖον topeîon |
τοπείω topeíō |
τοπεῖᾰ topeîă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||