συγκατοικέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word συγκατοικέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word συγκατοικέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say συγκατοικέω in singular and plural. Everything you need to know about the word συγκατοικέω you have here. The definition of the word συγκατοικέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofσυγκατοικέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “with”) +‎ κατοικέω (katoikéō, “inhabit, dwell”)

Pronunciation

 

Verb

συγκᾰτοικέω • (sunkatoikéō)

  1. to dwell with one

Inflection

   Present: συγκᾰτοικέω, συγκᾰτοικέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκᾰτοικέω συγκᾰτοικέεις συγκᾰτοικέει συγκᾰτοικέετον συγκᾰτοικέετον συγκᾰτοικέομεν συγκᾰτοικέετε συγκᾰτοικέουσῐ(ν)
subjunctive συγκᾰτοικέω συγκᾰτοικέῃς συγκᾰτοικέῃ συγκᾰτοικέητον συγκᾰτοικέητον συγκᾰτοικέωμεν συγκᾰτοικέητε συγκᾰτοικέωσῐ(ν)
optative συγκᾰτοικέοιμῐ συγκᾰτοικέοις συγκᾰτοικέοι συγκᾰτοικέοιτον συγκᾰτοικεοίτην συγκᾰτοικέοιμεν συγκᾰτοικέοιτε συγκᾰτοικέοιεν
imperative   συγκᾰτοίκεε συγκᾰτοικεέτω συγκᾰτοικέετον συγκᾰτοικεέτων   συγκᾰτοικέετε συγκᾰτοικεόντων
middle/
passive 		indicative συγκᾰτοικέομαι συγκᾰτοικέῃ,
συγκᾰτοικέει 		συγκᾰτοικέεται συγκᾰτοικέεσθον συγκᾰτοικέεσθον συγκᾰτοικεόμεθᾰ συγκᾰτοικέεσθε συγκᾰτοικέονται
subjunctive συγκᾰτοικέωμαι συγκᾰτοικέῃ συγκᾰτοικέηται συγκᾰτοικέησθον συγκᾰτοικέησθον συγκᾰτοικεώμεθᾰ συγκᾰτοικέησθε συγκᾰτοικέωνται
optative συγκᾰτοικεοίμην συγκᾰτοικέοιο συγκᾰτοικέοιτο συγκᾰτοικέοισθον συγκᾰτοικεοίσθην συγκᾰτοικεοίμεθᾰ συγκᾰτοικέοισθε συγκᾰτοικέοιντο
imperative   συγκᾰτοικέου συγκᾰτοικεέσθω συγκᾰτοικέεσθον συγκᾰτοικεέσθων   συγκᾰτοικέεσθε συγκᾰτοικεέσθων
active middle/passive
infinitive συγκᾰτοικέειν συγκᾰτοικέεσθαι
participle m συγκᾰτοικέων συγκᾰτοικεόμενος
f συγκᾰτοικέουσᾰ συγκᾰτοικεομένη
n συγκᾰτοικέον συγκᾰτοικεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: συγκᾰτοικῶ, συγκᾰτοικοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκᾰτοικῶ συγκᾰτοικεῖς συγκᾰτοικεῖ συγκᾰτοικεῖτον συγκᾰτοικεῖτον συγκᾰτοικοῦμεν συγκᾰτοικεῖτε συγκᾰτοικοῦσῐ(ν)
subjunctive συγκᾰτοικῶ συγκᾰτοικῇς συγκᾰτοικῇ συγκᾰτοικῆτον συγκᾰτοικῆτον συγκᾰτοικῶμεν συγκᾰτοικῆτε συγκᾰτοικῶσῐ(ν)
optative συγκᾰτοικοίην,
συγκᾰτοικοῖμῐ 		συγκᾰτοικοίης,
συγκᾰτοικοῖς 		συγκᾰτοικοίη,
συγκᾰτοικοῖ 		συγκᾰτοικοῖτον,
συγκᾰτοικοίητον 		συγκᾰτοικοίτην,
συγκᾰτοικοιήτην 		συγκᾰτοικοῖμεν,
συγκᾰτοικοίημεν 		συγκᾰτοικοῖτε,
συγκᾰτοικοίητε 		συγκᾰτοικοῖεν,
συγκᾰτοικοίησᾰν
imperative   συγκᾰτοίκει συγκᾰτοικείτω συγκᾰτοικεῖτον συγκᾰτοικείτων   συγκᾰτοικεῖτε συγκᾰτοικούντων
middle/
passive 		indicative συγκᾰτοικοῦμαι συγκᾰτοικεῖ,
συγκᾰτοικῇ 		συγκᾰτοικεῖται συγκᾰτοικεῖσθον συγκᾰτοικεῖσθον συγκᾰτοικούμεθᾰ συγκᾰτοικεῖσθε συγκᾰτοικοῦνται
subjunctive συγκᾰτοικῶμαι συγκᾰτοικῇ συγκᾰτοικῆται συγκᾰτοικῆσθον συγκᾰτοικῆσθον συγκᾰτοικώμεθᾰ συγκᾰτοικῆσθε συγκᾰτοικῶνται
optative συγκᾰτοικοίμην συγκᾰτοικοῖο συγκᾰτοικοῖτο συγκᾰτοικοῖσθον συγκᾰτοικοίσθην συγκᾰτοικοίμεθᾰ συγκᾰτοικοῖσθε συγκᾰτοικοῖντο
imperative   συγκᾰτοικοῦ συγκᾰτοικείσθω συγκᾰτοικεῖσθον συγκᾰτοικείσθων   συγκᾰτοικεῖσθε συγκᾰτοικείσθων
active middle/passive
infinitive συγκᾰτοικεῖν συγκᾰτοικεῖσθαι
participle m συγκᾰτοικῶν συγκᾰτοικούμενος
f συγκᾰτοικοῦσᾰ συγκᾰτοικουμένη
n συγκᾰτοικοῦν συγκᾰτοικούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: συγκᾰτῴκεον, συγκᾰτῳκεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκᾰτῴκεον συγκᾰτῴκεες συγκᾰτῴκεε(ν) συγκᾰτῳκέετον συγκᾰτῳκεέτην συγκᾰτῳκέομεν συγκᾰτῳκέετε συγκᾰτῴκεον
middle/
passive 		indicative συγκᾰτῳκεόμην συγκᾰτῳκέου συγκᾰτῳκέετο συγκᾰτῳκέεσθον συγκᾰτῳκεέσθην συγκᾰτῳκεόμεθᾰ συγκᾰτῳκέεσθε συγκᾰτῳκέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: συγκᾰτῴκουν, συγκᾰτῳκούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκᾰτῴκουν συγκᾰτῴκεις συγκᾰτῴκει συγκᾰτῳκεῖτον συγκᾰτῳκείτην συγκᾰτῳκοῦμεν συγκᾰτῳκεῖτε συγκᾰτῴκουν
middle/
passive 		indicative συγκᾰτῳκούμην συγκᾰτῳκοῦ συγκᾰτῳκεῖτο συγκᾰτῳκεῖσθον συγκᾰτῳκείσθην συγκᾰτῳκούμεθᾰ συγκᾰτῳκεῖσθε συγκᾰτῳκοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: συγκᾰτοικήσω, συγκᾰτοικήσομαι, συγκᾰτοικηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκᾰτοικήσω συγκᾰτοικήσεις συγκᾰτοικήσει συγκᾰτοικήσετον συγκᾰτοικήσετον συγκᾰτοικήσομεν συγκᾰτοικήσετε συγκᾰτοικήσουσῐ(ν)
optative συγκᾰτοικήσοιμῐ συγκᾰτοικήσοις συγκᾰτοικήσοι συγκᾰτοικήσοιτον συγκᾰτοικησοίτην συγκᾰτοικήσοιμεν συγκᾰτοικήσοιτε συγκᾰτοικήσοιεν
middle indicative συγκᾰτοικήσομαι συγκᾰτοικήσῃ,
συγκᾰτοικήσει 		συγκᾰτοικήσεται συγκᾰτοικήσεσθον συγκᾰτοικήσεσθον συγκᾰτοικησόμεθᾰ συγκᾰτοικήσεσθε συγκᾰτοικήσονται
optative συγκᾰτοικησοίμην συγκᾰτοικήσοιο συγκᾰτοικήσοιτο συγκᾰτοικήσοισθον συγκᾰτοικησοίσθην συγκᾰτοικησοίμεθᾰ συγκᾰτοικήσοισθε συγκᾰτοικήσοιντο
passive indicative συγκᾰτοικηθήσομαι συγκᾰτοικηθήσῃ συγκᾰτοικηθήσεται συγκᾰτοικηθήσεσθον συγκᾰτοικηθήσεσθον συγκᾰτοικηθησόμεθᾰ συγκᾰτοικηθήσεσθε συγκᾰτοικηθήσονται
optative συγκᾰτοικηθησοίμην συγκᾰτοικηθήσοιο συγκᾰτοικηθήσοιτο συγκᾰτοικηθήσοισθον συγκᾰτοικηθησοίσθην συγκᾰτοικηθησοίμεθᾰ συγκᾰτοικηθήσοισθε συγκᾰτοικηθήσοιντο
active middle passive
infinitive συγκᾰτοικήσειν συγκᾰτοικήσεσθαι συγκᾰτοικηθήσεσθαι
participle m συγκᾰτοικήσων συγκᾰτοικησόμενος συγκᾰτοικηθησόμενος
f συγκᾰτοικήσουσᾰ συγκᾰτοικησομένη συγκᾰτοικηθησομένη
n συγκᾰτοικῆσον συγκᾰτοικησόμενον συγκᾰτοικηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: συγκᾰτῴκησᾰ, συγκᾰτῳκησᾰ́μην, συγκᾰτῳκήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκᾰτῴκησᾰ συγκᾰτῴκησᾰς συγκᾰτῴκησε(ν) συγκᾰτῳκήσᾰτον συγκᾰτῳκησᾰ́την συγκᾰτῳκήσᾰμεν συγκᾰτῳκήσᾰτε συγκᾰτῴκησᾰν
subjunctive συγκᾰτοικήσω συγκᾰτοικήσῃς συγκᾰτοικήσῃ συγκᾰτοικήσητον συγκᾰτοικήσητον συγκᾰτοικήσωμεν συγκᾰτοικήσητε συγκᾰτοικήσωσῐ(ν)
optative συγκᾰτοικήσαιμῐ συγκᾰτοικήσειᾰς,
συγκᾰτοικήσαις 		συγκᾰτοικήσειε(ν),
συγκᾰτοικήσαι 		συγκᾰτοικήσαιτον συγκᾰτοικησαίτην συγκᾰτοικήσαιμεν συγκᾰτοικήσαιτε συγκᾰτοικήσειᾰν,
συγκᾰτοικήσαιεν
imperative   συγκᾰτοίκησον συγκᾰτοικησᾰ́τω συγκᾰτοικήσᾰτον συγκᾰτοικησᾰ́των   συγκᾰτοικήσᾰτε συγκᾰτοικησᾰ́ντων
middle indicative συγκᾰτῳκησᾰ́μην συγκᾰτῳκήσω συγκᾰτῳκήσᾰτο συγκᾰτῳκήσᾰσθον συγκᾰτῳκησᾰ́σθην συγκᾰτῳκησᾰ́μεθᾰ συγκᾰτῳκήσᾰσθε συγκᾰτῳκήσᾰντο
subjunctive συγκᾰτοικήσωμαι συγκᾰτοικήσῃ συγκᾰτοικήσηται συγκᾰτοικήσησθον συγκᾰτοικήσησθον συγκᾰτοικησώμεθᾰ συγκᾰτοικήσησθε συγκᾰτοικήσωνται
optative συγκᾰτοικησαίμην συγκᾰτοικήσαιο συγκᾰτοικήσαιτο συγκᾰτοικήσαισθον συγκᾰτοικησαίσθην συγκᾰτοικησαίμεθᾰ συγκᾰτοικήσαισθε συγκᾰτοικήσαιντο
imperative   συγκᾰτοίκησαι συγκᾰτοικησᾰ́σθω συγκᾰτοικήσᾰσθον συγκᾰτοικησᾰ́σθων   συγκᾰτοικήσᾰσθε συγκᾰτοικησᾰ́σθων
passive indicative συγκᾰτῳκήθην συγκᾰτῳκήθης συγκᾰτῳκήθη συγκᾰτῳκήθητον συγκᾰτῳκηθήτην συγκᾰτῳκήθημεν συγκᾰτῳκήθητε συγκᾰτῳκήθησᾰν
subjunctive συγκᾰτοικηθῶ συγκᾰτοικηθῇς συγκᾰτοικηθῇ συγκᾰτοικηθῆτον συγκᾰτοικηθῆτον συγκᾰτοικηθῶμεν συγκᾰτοικηθῆτε συγκᾰτοικηθῶσῐ(ν)
optative συγκᾰτοικηθείην συγκᾰτοικηθείης συγκᾰτοικηθείη συγκᾰτοικηθεῖτον,
συγκᾰτοικηθείητον 		συγκᾰτοικηθείτην,
συγκᾰτοικηθειήτην 		συγκᾰτοικηθεῖμεν,
συγκᾰτοικηθείημεν 		συγκᾰτοικηθεῖτε,
συγκᾰτοικηθείητε 		συγκᾰτοικηθεῖεν,
συγκᾰτοικηθείησᾰν
imperative   συγκᾰτοικήθητῐ συγκᾰτοικηθήτω συγκᾰτοικήθητον συγκᾰτοικηθήτων   συγκᾰτοικήθητε συγκᾰτοικηθέντων
active middle passive
infinitive συγκᾰτοικῆσαι συγκᾰτοικήσᾰσθαι συγκᾰτοικηθῆναι
participle m συγκᾰτοικήσᾱς συγκᾰτοικησᾰ́μενος συγκᾰτοικηθείς
f συγκᾰτοικήσᾱσᾰ συγκᾰτοικησᾰμένη συγκᾰτοικηθεῖσᾰ
n συγκᾰτοικῆσᾰν συγκᾰτοικησᾰ́μενον συγκᾰτοικηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: συγκᾰτῴκηκᾰ, συγκᾰτῴκημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκᾰτῴκηκᾰ συγκᾰτῴκηκᾰς συγκᾰτῴκηκε(ν) συγκᾰτῳκήκᾰτον συγκᾰτῳκήκᾰτον συγκᾰτῳκήκᾰμεν συγκᾰτῳκήκᾰτε συγκᾰτῳκήκᾱσῐ(ν)
subjunctive συγκᾰτῳκήκω συγκᾰτῳκήκῃς συγκᾰτῳκήκῃ συγκᾰτῳκήκητον συγκᾰτῳκήκητον συγκᾰτῳκήκωμεν συγκᾰτῳκήκητε συγκᾰτῳκήκωσῐ(ν)
optative συγκᾰτῳκήκοιμῐ,
συγκᾰτῳκηκοίην 		συγκᾰτῳκήκοις,
συγκᾰτῳκηκοίης 		συγκᾰτῳκήκοι,
συγκᾰτῳκηκοίη 		συγκᾰτῳκήκοιτον συγκᾰτῳκηκοίτην συγκᾰτῳκήκοιμεν συγκᾰτῳκήκοιτε συγκᾰτῳκήκοιεν
imperative   συγκᾰτῴκηκε συγκᾰτῳκηκέτω συγκᾰτῳκήκετον συγκᾰτῳκηκέτων   συγκᾰτῳκήκετε συγκᾰτῳκηκόντων
middle/
passive 		indicative συγκᾰτῴκημαι συγκᾰτῴκησαι συγκᾰτῴκηται συγκᾰτῴκησθον συγκᾰτῴκησθον συγκᾰτῳκήμεθᾰ συγκᾰτῴκησθε συγκᾰτῴκηνται
subjunctive συγκᾰτῳκημένος ὦ συγκᾰτῳκημένος ᾖς συγκᾰτῳκημένος ᾖ συγκᾰτῳκημένω ἦτον συγκᾰτῳκημένω ἦτον συγκᾰτῳκημένοι ὦμεν συγκᾰτῳκημένοι ἦτε συγκᾰτῳκημένοι ὦσῐ(ν)
optative συγκᾰτῳκημένος εἴην συγκᾰτῳκημένος εἴης συγκᾰτῳκημένος εἴη συγκᾰτῳκημένω εἴητον/εἶτον συγκᾰτῳκημένω εἰήτην/εἴτην συγκᾰτῳκημένοι εἴημεν/εἶμεν συγκᾰτῳκημένοι εἴητε/εἶτε συγκᾰτῳκημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   συγκᾰτῴκησο συγκᾰτῳκήσθω συγκᾰτῴκησθον συγκᾰτῳκήσθων   συγκᾰτῴκησθε συγκᾰτῳκήσθων
active middle/passive
infinitive συγκᾰτῳκηκέναι συγκᾰτῳκῆσθαι
participle m συγκᾰτῳκηκώς συγκᾰτῳκημένος
f συγκᾰτῳκηκυῖᾰ συγκᾰτῳκημένη
n συγκᾰτῳκηκός συγκᾰτῳκημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: συγκᾰτῳκήκειν, συγκᾰτῳκήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγκᾰτῳκήκειν,
συγκᾰτῳκήκη 		συγκᾰτῳκήκεις,
συγκᾰτῳκήκης 		συγκᾰτῳκήκει(ν) συγκᾰτῳκήκετον συγκᾰτῳκηκέτην συγκᾰτῳκήκεμεν συγκᾰτῳκήκετε συγκᾰτῳκήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative συγκᾰτῳκήμην συγκᾰτῴκησο συγκᾰτῴκητο συγκᾰτῴκησθον συγκᾰτῳκήσθην συγκᾰτῳκήμεθᾰ συγκᾰτῴκησθε συγκᾰτῴκηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia