From σῠν- (sun-) + πολίτης (polítēs).
σῠμπολῑ́της • (sumpolī́tēs) m (genitive σῠμπολῑ́του); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σῠμπολῑ́της ho sumpolī́tēs |
τὼ σῠμπολῑ́τᾱ tṑ sumpolī́tā |
οἱ σῠμπολῖται hoi sumpolîtai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σῠμπολῑ́του toû sumpolī́tou |
τοῖν σῠμπολῑ́ταιν toîn sumpolī́tain |
τῶν σῠμπολῑτῶν tôn sumpolītôn | ||||||||||
| Dative | τῷ σῠμπολῑ́τῃ tôi sumpolī́tēi |
τοῖν σῠμπολῑ́ταιν toîn sumpolī́tain |
τοῖς σῠμπολῑ́ταις toîs sumpolī́tais | ||||||||||
| Accusative | τὸν σῠμπολῑ́την tòn sumpolī́tēn |
τὼ σῠμπολῑ́τᾱ tṑ sumpolī́tā |
τοὺς σῠμπολῑ́τᾱς toùs sumpolī́tās | ||||||||||
| Vocative | σῠμπολῖτᾰ sumpolîta |
σῠμπολῑ́τᾱ sumpolī́tā |
σῠμπολῖται sumpolîtai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
From Ancient Greek συμπολίτης (sumpolítēs). Morphologically, from συμ- (sym-) + πολίτης (polítis).
συμπολίτης • (sympolítis) m or f (plural συμπολίτες, feminine συμπολίτις)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | συμπολίτης (sympolítis) | συμπολίτες (sympolítes) |
| genitive | συμπολίτη (sympolíti) | συμπολιτών (sympolitón) |
| accusative | συμπολίτη (sympolíti) | συμπολίτες (sympolítes) |
| vocative | συμπολίτη (sympolíti) | συμπολίτες (sympolítes) |