Substantive use of σῠ́νορος, σῠ́νορον (súnoros, súnoron, “conterminous with, neighboring, bordering”), from σῠν- (sun-, “beside, with, along with”) + ὅρος (hóros, “boundary”).
σῠ́νορον • (súnoron) n (genitive σῠνόρου); second declension (Koine)
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ σῠ́νορον tò súnoron |
τὼ σῠνόρω tṑ sunórō |
τᾰ̀ σῠ́νορᾰ tà súnora |
| Genitive | τοῦ σῠνόρου toû sunórou |
τοῖν σῠνόροιν toîn sunóroin |
τῶν σῠνόρων tôn sunórōn |
| Dative | τῷ σῠνόρῳ tôi sunórōi |
τοῖν σῠνόροιν toîn sunóroin |
τοῖς σῠνόροις toîs sunórois |
| Accusative | τὸ σῠ́νορον tò súnoron |
τὼ σῠνόρω tṑ sunórō |
τᾰ̀ σῠ́νορᾰ tà súnora |
| Vocative | σῠ́νορον súnoron |
σῠνόρω sunórō |
σῠ́νορᾰ súnora |
σῠ́νορον • (súnoron) (Aeolic, Attic, Doric, Koine)
σύνορον • (sýnoron) n (plural σύνορα) (Katharevousa)