σύϊνος

Ancient Greek

From σῦς (sûs, “swine”) +‎ -ινος (-inos).

σύϊνος • (súïnos) m (feminine συΐνη, neuter σύϊνον); first/second declension

First and second declension of σύϊνος; συΐνη; σύϊνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σύϊνος súïnos	συΐνη suḯnē	σύϊνον súïnon	συΐνω suḯnō	συΐνᾱ suḯnā	συΐνω suḯnō	σύϊνοι súïnoi	σύϊναι súïnai	σύϊνᾰ súïna
Genitive	συΐνου suḯnou	συΐνης suḯnēs	συΐνου suḯnou	συΐνοιν suḯnoin	συΐναιν suḯnain	συΐνοιν suḯnoin	συΐνων suḯnōn	συΐνων suḯnōn	συΐνων suḯnōn
Dative	συΐνῳ suḯnōi	συΐνῃ suḯnēi	συΐνῳ suḯnōi	συΐνοιν suḯnoin	συΐναιν suḯnain	συΐνοιν suḯnoin	συΐνοις suḯnois	συΐναις suḯnais	συΐνοις suḯnois
Accusative	σύϊνον súïnon	συΐνην suḯnēn	σύϊνον súïnon	συΐνω suḯnō	συΐνᾱ suḯnā	συΐνω suḯnō	συΐνους suḯnous	συΐνᾱς suḯnās	σύϊνᾰ súïna
Vocative	σύϊνε súïne	συΐνη suḯnē	σύϊνον súïnon	συΐνω suḯnō	συΐνᾱ suḯnā	συΐνω suḯnō	σύϊνοι súïnoi	σύϊναι súïnai	σύϊνᾰ súïna
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	συΐνως suḯnōs			συϊνότερος suïnóteros			συϊνότᾰτος suïnótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.