From Proto-Hellenic *tékos, from Proto-Indo-European *téḱos, from *teḱ- (“to produce”) (whence τίκτω (tíktō)).
τέκος • (tékos) n (genitive τέκεος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τέκος tékos |
τέκει / τέκεε tékei / tékee |
τέκεᾰ tékea | ||||||||||
| Genitive | τέκεος / τέκευς tékeos / tékeus |
τεκέοιν tekéoin |
τεκέων tekéōn | ||||||||||
| Dative | τέκει / τέκεῐ̈ tékei / tékeï |
τεκέοιν tekéoin |
τέκεσσι / τέκεσσιν / τεκέεσσι / τεκέεσσιν tékessi(n) / tekéessi(n) | ||||||||||
| Accusative | τέκος tékos |
τέκει / τέκεε tékei / tékee |
τέκεᾰ tékea | ||||||||||
| Vocative | τέκος tékos |
τέκει / τέκεε tékei / tékee |
τέκεᾰ tékea | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||