From Persian ترکش (tarkaš) + -ιον (-ion).
ταρκάσιον • (tarkásion) n (genitive ταρκασίου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ταρκάσιον tò tarkásion |
τὼ ταρκασίω tṑ tarkasíō |
τᾰ̀ ταρκάσιᾰ tà tarkásia | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ταρκασίου toû tarkasíou |
τοῖν ταρκασίοιν toîn tarkasíoin |
τῶν ταρκασίων tôn tarkasíōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ταρκασίῳ tôi tarkasíōi |
τοῖν ταρκασίοιν toîn tarkasíoin |
τοῖς ταρκασίοις toîs tarkasíois | ||||||||||
| Accusative | τὸ ταρκάσιον tò tarkásion |
τὼ ταρκασίω tṑ tarkasíō |
τᾰ̀ ταρκάσιᾰ tà tarkásia | ||||||||||
| Vocative | ταρκάσιον tarkásion |
ταρκασίω tarkasíō |
ταρκάσιᾰ tarkásia | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||