From τετρα- (tetra-) + -άρχης (-árkhēs).
τετράρχης • (tetrárkhēs) m (genitive τετράρχου); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ τετρᾰ́ρχης ho tetrárkhēs |
τὼ τετρᾰ́ρχᾱ tṑ tetrárkhā |
οἱ τετρᾰ́ρχαι hoi tetrárkhai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ τετρᾰ́ρχου toû tetrárkhou |
τοῖν τετρᾰ́ρχαιν toîn tetrárkhain |
τῶν τετρᾰρχῶν tôn tetrarkhôn | ||||||||||
| Dative | τῷ τετρᾰ́ρχῃ tôi tetrárkhēi |
τοῖν τετρᾰ́ρχαιν toîn tetrárkhain |
τοῖς τετρᾰ́ρχαις toîs tetrárkhais | ||||||||||
| Accusative | τὸν τετρᾰ́ρχην tòn tetrárkhēn |
τὼ τετρᾰ́ρχᾱ tṑ tetrárkhā |
τοὺς τετρᾰ́ρχᾱς toùs tetrárkhās | ||||||||||
| Vocative | τετρᾰ́ρχη tetrárkhē |
τετρᾰ́ρχᾱ tetrárkhā |
τετρᾰ́ρχαι tetrárkhai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||