τευτάζω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word τευτάζω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word τευτάζω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say τευτάζω in singular and plural. Everything you need to know about the word τευτάζω you have here. The definition of the word τευτάζω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofτευτάζω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From ταὐτός (tautós, “the same”) +‎ -άζω (-ázō, suffix to form a verb), with a change of vocals.

Pronunciation

 

Verb

τευτᾰ́ζω • (teutázō)

  1. to be employed upon, engaged in, concerned with a thing
  2. to be busy, bustling
  3. to bid or order one repeatedly to do a thing

Inflection

   Present: τευτᾰ́ζω, τευτᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τευτᾰ́ζω τευτᾰ́ζεις τευτᾰ́ζει τευτᾰ́ζετον τευτᾰ́ζετον τευτᾰ́ζομεν τευτᾰ́ζετε τευτᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive τευτᾰ́ζω τευτᾰ́ζῃς τευτᾰ́ζῃ τευτᾰ́ζητον τευτᾰ́ζητον τευτᾰ́ζωμεν τευτᾰ́ζητε τευτᾰ́ζωσῐ(ν)
optative τευτᾰ́ζοιμῐ τευτᾰ́ζοις τευτᾰ́ζοι τευτᾰ́ζοιτον τευτᾰζοίτην τευτᾰ́ζοιμεν τευτᾰ́ζοιτε τευτᾰ́ζοιεν
imperative   τεύτᾰζε τευτᾰζέτω τευτᾰ́ζετον τευτᾰζέτων   τευτᾰ́ζετε τευτᾰζόντων
middle/
passive 		indicative τευτᾰ́ζομαι τευτᾰ́ζῃ,
τευτᾰ́ζει 		τευτᾰ́ζεται τευτᾰ́ζεσθον τευτᾰ́ζεσθον τευτᾰζόμεθᾰ τευτᾰ́ζεσθε τευτᾰ́ζονται
subjunctive τευτᾰ́ζωμαι τευτᾰ́ζῃ τευτᾰ́ζηται τευτᾰ́ζησθον τευτᾰ́ζησθον τευτᾰζώμεθᾰ τευτᾰ́ζησθε τευτᾰ́ζωνται
optative τευτᾰζοίμην τευτᾰ́ζοιο τευτᾰ́ζοιτο τευτᾰ́ζοισθον τευτᾰζοίσθην τευτᾰζοίμεθᾰ τευτᾰ́ζοισθε τευτᾰ́ζοιντο
imperative   τευτᾰ́ζου τευτᾰζέσθω τευτᾰ́ζεσθον τευτᾰζέσθων   τευτᾰ́ζεσθε τευτᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive τευτᾰ́ζειν τευτᾰ́ζεσθαι
participle m τευτᾰ́ζων τευτᾰζόμενος
f τευτᾰ́ζουσᾰ τευτᾰζομένη
n τευτᾰ́ζον τευτᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτεύτᾰζον, ἐτευτᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτεύτᾰζον ἐτεύτᾰζες ἐτεύτᾰζε(ν) ἐτευτᾰ́ζετον ἐτευτᾰζέτην ἐτευτᾰ́ζομεν ἐτευτᾰ́ζετε ἐτεύτᾰζον
middle/
passive 		indicative ἐτευτᾰζόμην ἐτευτᾰ́ζου ἐτευτᾰ́ζετο ἐτευτᾰ́ζεσθον ἐτευτᾰζέσθην ἐτευτᾰζόμεθᾰ ἐτευτᾰ́ζεσθε ἐτευτᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τευτᾰ́σω, τευτᾰ́σομαι, τευτᾰσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τευτᾰ́σω τευτᾰ́σεις τευτᾰ́σει τευτᾰ́σετον τευτᾰ́σετον τευτᾰ́σομεν τευτᾰ́σετε τευτᾰ́σουσῐ(ν)
optative τευτᾰ́σοιμῐ τευτᾰ́σοις τευτᾰ́σοι τευτᾰ́σοιτον τευτᾰσοίτην τευτᾰ́σοιμεν τευτᾰ́σοιτε τευτᾰ́σοιεν
middle indicative τευτᾰ́σομαι τευτᾰ́σῃ,
τευτᾰ́σει 		τευτᾰ́σεται τευτᾰ́σεσθον τευτᾰ́σεσθον τευτᾰσόμεθᾰ τευτᾰ́σεσθε τευτᾰ́σονται
optative τευτᾰσοίμην τευτᾰ́σοιο τευτᾰ́σοιτο τευτᾰ́σοισθον τευτᾰσοίσθην τευτᾰσοίμεθᾰ τευτᾰ́σοισθε τευτᾰ́σοιντο
passive indicative τευτᾰσθήσομαι τευτᾰσθήσῃ τευτᾰσθήσεται τευτᾰσθήσεσθον τευτᾰσθήσεσθον τευτᾰσθησόμεθᾰ τευτᾰσθήσεσθε τευτᾰσθήσονται
optative τευτᾰσθησοίμην τευτᾰσθήσοιο τευτᾰσθήσοιτο τευτᾰσθήσοισθον τευτᾰσθησοίσθην τευτᾰσθησοίμεθᾰ τευτᾰσθήσοισθε τευτᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive τευτᾰ́σειν τευτᾰ́σεσθαι τευτᾰσθήσεσθαι
participle m τευτᾰ́σων τευτᾰσόμενος τευτᾰσθησόμενος
f τευτᾰ́σουσᾰ τευτᾰσομένη τευτᾰσθησομένη
n τευτᾰ́σον τευτᾰσόμενον τευτᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτεύτᾰσᾰ, ἐτευτᾰσᾰ́μην, ἐτευτᾰ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτεύτᾰσᾰ ἐτεύτᾰσᾰς ἐτεύτᾰσε(ν) ἐτευτᾰ́σᾰτον ἐτευτᾰσᾰ́την ἐτευτᾰ́σᾰμεν ἐτευτᾰ́σᾰτε ἐτεύτᾰσᾰν
subjunctive τευτᾰ́σω τευτᾰ́σῃς τευτᾰ́σῃ τευτᾰ́σητον τευτᾰ́σητον τευτᾰ́σωμεν τευτᾰ́σητε τευτᾰ́σωσῐ(ν)
optative τευτᾰ́σαιμῐ τευτᾰ́σειᾰς,
τευτᾰ́σαις 		τευτᾰ́σειε(ν),
τευτᾰ́σαι 		τευτᾰ́σαιτον τευτᾰσαίτην τευτᾰ́σαιμεν τευτᾰ́σαιτε τευτᾰ́σειᾰν,
τευτᾰ́σαιεν
imperative   τεύτᾰσον τευτᾰσᾰ́τω τευτᾰ́σᾰτον τευτᾰσᾰ́των   τευτᾰ́σᾰτε τευτᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐτευτᾰσᾰ́μην ἐτευτᾰ́σω ἐτευτᾰ́σᾰτο ἐτευτᾰ́σᾰσθον ἐτευτᾰσᾰ́σθην ἐτευτᾰσᾰ́μεθᾰ ἐτευτᾰ́σᾰσθε ἐτευτᾰ́σᾰντο
subjunctive τευτᾰ́σωμαι τευτᾰ́σῃ τευτᾰ́σηται τευτᾰ́σησθον τευτᾰ́σησθον τευτᾰσώμεθᾰ τευτᾰ́σησθε τευτᾰ́σωνται
optative τευτᾰσαίμην τευτᾰ́σαιο τευτᾰ́σαιτο τευτᾰ́σαισθον τευτᾰσαίσθην τευτᾰσαίμεθᾰ τευτᾰ́σαισθε τευτᾰ́σαιντο
imperative   τεύτᾰσαι τευτᾰσᾰ́σθω τευτᾰ́σᾰσθον τευτᾰσᾰ́σθων   τευτᾰ́σᾰσθε τευτᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἐτευτᾰ́σθην ἐτευτᾰ́σθης ἐτευτᾰ́σθη ἐτευτᾰ́σθητον ἐτευτᾰσθήτην ἐτευτᾰ́σθημεν ἐτευτᾰ́σθητε ἐτευτᾰ́σθησᾰν
subjunctive τευτᾰσθῶ τευτᾰσθῇς τευτᾰσθῇ τευτᾰσθῆτον τευτᾰσθῆτον τευτᾰσθῶμεν τευτᾰσθῆτε τευτᾰσθῶσῐ(ν)
optative τευτᾰσθείην τευτᾰσθείης τευτᾰσθείη τευτᾰσθεῖτον,
τευτᾰσθείητον 		τευτᾰσθείτην,
τευτᾰσθειήτην 		τευτᾰσθεῖμεν,
τευτᾰσθείημεν 		τευτᾰσθεῖτε,
τευτᾰσθείητε 		τευτᾰσθεῖεν,
τευτᾰσθείησᾰν
imperative   τευτᾰ́σθητῐ τευτᾰσθήτω τευτᾰ́σθητον τευτᾰσθήτων   τευτᾰ́σθητε τευτᾰσθέντων
active middle passive
infinitive τευτᾰ́σαι τευτᾰ́σᾰσθαι τευτᾰσθῆναι
participle m τευτᾰ́σᾱς τευτᾰσᾰ́μενος τευτᾰσθείς
f τευτᾰ́σᾱσᾰ τευτᾰσᾰμένη τευτᾰσθεῖσᾰ
n τευτᾰ́σᾰν τευτᾰσᾰ́μενον τευτᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετεύτᾰκᾰ, τετεύτᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετεύτᾰκᾰ τετεύτᾰκᾰς τετεύτᾰκε(ν) τετευτᾰ́κᾰτον τετευτᾰ́κᾰτον τετευτᾰ́κᾰμεν τετευτᾰ́κᾰτε τετευτᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive τετευτᾰ́κω τετευτᾰ́κῃς τετευτᾰ́κῃ τετευτᾰ́κητον τετευτᾰ́κητον τετευτᾰ́κωμεν τετευτᾰ́κητε τετευτᾰ́κωσῐ(ν)
optative τετευτᾰ́κοιμῐ,
τετευτᾰκοίην 		τετευτᾰ́κοις,
τετευτᾰκοίης 		τετευτᾰ́κοι,
τετευτᾰκοίη 		τετευτᾰ́κοιτον τετευτᾰκοίτην τετευτᾰ́κοιμεν τετευτᾰ́κοιτε τετευτᾰ́κοιεν
imperative   τετεύτᾰκε τετευτᾰκέτω τετευτᾰ́κετον τετευτᾰκέτων   τετευτᾰ́κετε τετευτᾰκόντων
middle/
passive 		indicative τετεύτᾰσμαι τετεύτᾰσαι τετεύτᾰσται τετεύτᾰσθον τετεύτᾰσθον τετευτᾰ́σμεθᾰ τετεύτᾰσθε τετευτᾰ́δᾰται
subjunctive τετευτᾰσμένος ὦ τετευτᾰσμένος ᾖς τετευτᾰσμένος ᾖ τετευτᾰσμένω ἦτον τετευτᾰσμένω ἦτον τετευτᾰσμένοι ὦμεν τετευτᾰσμένοι ἦτε τετευτᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετευτᾰσμένος εἴην τετευτᾰσμένος εἴης τετευτᾰσμένος εἴη τετευτᾰσμένω εἴητον/εἶτον τετευτᾰσμένω εἰήτην/εἴτην τετευτᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν τετευτᾰσμένοι εἴητε/εἶτε τετευτᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τετεύτᾰσο τετευτᾰ́σθω τετεύτᾰσθον τετευτᾰ́σθων   τετεύτᾰσθε τετευτᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive τετευτᾰκέναι τετευτᾰ́σθαι
participle m τετευτᾰκώς τετευτᾰσμένος
f τετευτᾰκυῖᾰ τετευτᾰσμένη
n τετευτᾰκός τετευτᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτευτᾰ́κειν, ἐτευτᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτευτᾰ́κειν,
ἐτευτᾰ́κη 		ἐτευτᾰ́κεις,
ἐτευτᾰ́κης 		ἐτευτᾰ́κει(ν) ἐτευτᾰ́κετον ἐτευτᾰκέτην ἐτευτᾰ́κεμεν ἐτευτᾰ́κετε ἐτευτᾰ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτευτᾰ́σμην ἐτεύτᾰσο ἐτεύτᾰστο ἐτεύτᾰσθον ἐτευτᾰ́σθην ἐτευτᾰ́σμεθᾰ ἐτεύτᾰσθε ἐτευτᾰ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia