τῑμωρούμενος • (tīmōroúmenos) m (feminine τῑμωρουμένη, neuter τῑμωρούμενον); first/second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | τῑμωρούμενος tīmōroúmenos |
τῑμωρουμένη tīmōrouménē |
τῑμωρούμενον tīmōroúmenon |
τῑμωρουμένω tīmōrouménō |
τῑμωρουμένᾱ tīmōrouménā |
τῑμωρουμένω tīmōrouménō |
τῑμωρούμενοι tīmōroúmenoi |
τῑμωρούμεναι tīmōroúmenai |
τῑμωρούμενᾰ tīmōroúmena | |||||
Genitive | τῑμωρουμένου tīmōrouménou |
τῑμωρουμένης tīmōrouménēs |
τῑμωρουμένου tīmōrouménou |
τῑμωρουμένοιν tīmōrouménoin |
τῑμωρουμέναιν tīmōrouménain |
τῑμωρουμένοιν tīmōrouménoin |
τῑμωρουμένων tīmōrouménōn |
τῑμωρουμένων tīmōrouménōn |
τῑμωρουμένων tīmōrouménōn | |||||
Dative | τῑμωρουμένῳ tīmōrouménōi |
τῑμωρουμένῃ tīmōrouménēi |
τῑμωρουμένῳ tīmōrouménōi |
τῑμωρουμένοιν tīmōrouménoin |
τῑμωρουμέναιν tīmōrouménain |
τῑμωρουμένοιν tīmōrouménoin |
τῑμωρουμένοις tīmōrouménois |
τῑμωρουμέναις tīmōrouménais |
τῑμωρουμένοις tīmōrouménois | |||||
Accusative | τῑμωρούμενον tīmōroúmenon |
τῑμωρουμένην tīmōrouménēn |
τῑμωρούμενον tīmōroúmenon |
τῑμωρουμένω tīmōrouménō |
τῑμωρουμένᾱ tīmōrouménā |
τῑμωρουμένω tīmōrouménō |
τῑμωρουμένους tīmōrouménous |
τῑμωρουμένᾱς tīmōrouménās |
τῑμωρούμενᾰ tīmōroúmena | |||||
Vocative | τῑμωρούμενε tīmōroúmene |
τῑμωρουμένη tīmōrouménē |
τῑμωρούμενον tīmōroúmenon |
τῑμωρουμένω tīmōrouménō |
τῑμωρουμένᾱ tīmōrouménā |
τῑμωρουμένω tīmōrouménō |
τῑμωρούμενοι tīmōroúmenoi |
τῑμωρούμεναι tīmōroúmenai |
τῑμωρούμενᾰ tīmōroúmena | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
τῑμωρουμένως tīmōrouménōs |
τῑμωρουμενώτερος tīmōroumenṓteros |
τῑμωρουμενώτᾰτος tīmōroumenṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|