τισάμενος

See also: Τισαμενός

Ancient Greek

Etymology 1

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ti.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/

Participle

τῐσάμενος • (tisámenos) m (feminine τῐσᾰμένη, neuter τῐσάμενον); first/second declension

aorist middle participle of τίνω (tínō)

Declension

First and second declension of τῐσᾰ́μενος; τῐσᾰμένη; τῐσᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τῐσᾰ́μενος tisámenos	τῐσᾰμένη tisaménē	τῐσᾰ́μενον tisámenon	τῐσᾰμένω tisaménō	τῐσᾰμένᾱ tisaménā	τῐσᾰμένω tisaménō	τῐσᾰ́μενοι tisámenoi	τῐσᾰ́μεναι tisámenai	τῐσᾰ́μενᾰ tisámena
Genitive	τῐσᾰμένου tisaménou	τῐσᾰμένης tisaménēs	τῐσᾰμένου tisaménou	τῐσᾰμένοιν tisaménoin	τῐσᾰμέναιν tisaménain	τῐσᾰμένοιν tisaménoin	τῐσᾰμένων tisaménōn	τῐσᾰμένων tisaménōn	τῐσᾰμένων tisaménōn
Dative	τῐσᾰμένῳ tisaménōi	τῐσᾰμένῃ tisaménēi	τῐσᾰμένῳ tisaménōi	τῐσᾰμένοιν tisaménoin	τῐσᾰμέναιν tisaménain	τῐσᾰμένοιν tisaménoin	τῐσᾰμένοις tisaménois	τῐσᾰμέναις tisaménais	τῐσᾰμένοις tisaménois
Accusative	τῐσᾰ́μενον tisámenon	τῐσᾰμένην tisaménēn	τῐσᾰ́μενον tisámenon	τῐσᾰμένω tisaménō	τῐσᾰμένᾱ tisaménā	τῐσᾰμένω tisaménō	τῐσᾰμένους tisaménous	τῐσᾰμένᾱς tisaménās	τῐσᾰ́μενᾰ tisámena
Vocative	τῐσᾰ́μενε tisámene	τῐσᾰμένη tisaménē	τῐσᾰ́μενον tisámenon	τῐσᾰμένω tisaménō	τῐσᾰμένᾱ tisaménā	τῐσᾰμένω tisaménō	τῐσᾰ́μενοι tisámenoi	τῐσᾰ́μεναι tisámenai	τῐσᾰ́μενᾰ tisámena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τῐσᾰμένως tisaménōs			τῐσᾰμενώτερος tisamenṓteros			τῐσᾰμενώτᾰτος tisamenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Etymology 2

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tiː.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/

Participle

τῑσάμενος • (tīsámenos) m (feminine τῑσᾰμένη, neuter τῑσάμενον); first/second declension

aorist middle participle of τῑ́ω (tī́ō)

Declension

First and second declension of τῑσᾰ́μενος; τῑσᾰμένη; τῑσᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τῑσᾰ́μενος tīsámenos	τῑσᾰμένη tīsaménē	τῑσᾰ́μενον tīsámenon	τῑσᾰμένω tīsaménō	τῑσᾰμένᾱ tīsaménā	τῑσᾰμένω tīsaménō	τῑσᾰ́μενοι tīsámenoi	τῑσᾰ́μεναι tīsámenai	τῑσᾰ́μενᾰ tīsámena
Genitive	τῑσᾰμένου tīsaménou	τῑσᾰμένης tīsaménēs	τῑσᾰμένου tīsaménou	τῑσᾰμένοιν tīsaménoin	τῑσᾰμέναιν tīsaménain	τῑσᾰμένοιν tīsaménoin	τῑσᾰμένων tīsaménōn	τῑσᾰμένων tīsaménōn	τῑσᾰμένων tīsaménōn
Dative	τῑσᾰμένῳ tīsaménōi	τῑσᾰμένῃ tīsaménēi	τῑσᾰμένῳ tīsaménōi	τῑσᾰμένοιν tīsaménoin	τῑσᾰμέναιν tīsaménain	τῑσᾰμένοιν tīsaménoin	τῑσᾰμένοις tīsaménois	τῑσᾰμέναις tīsaménais	τῑσᾰμένοις tīsaménois
Accusative	τῑσᾰ́μενον tīsámenon	τῑσᾰμένην tīsaménēn	τῑσᾰ́μενον tīsámenon	τῑσᾰμένω tīsaménō	τῑσᾰμένᾱ tīsaménā	τῑσᾰμένω tīsaménō	τῑσᾰμένους tīsaménous	τῑσᾰμένᾱς tīsaménās	τῑσᾰ́μενᾰ tīsámena
Vocative	τῑσᾰ́μενε tīsámene	τῑσᾰμένη tīsaménē	τῑσᾰ́μενον tīsámenon	τῑσᾰμένω tīsaménō	τῑσᾰμένᾱ tīsaménā	τῑσᾰμένω tīsaménō	τῑσᾰ́μενοι tīsámenoi	τῑσᾰ́μεναι tīsámenai	τῑσᾰ́μενᾰ tīsámena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τῑσᾰμένως tīsaménōs			τῑσᾰμενώτερος tīsamenṓteros			τῑσᾰμενώτᾰτος tīsamenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

τισάμενος

Ancient Greek

Etymology 1

Pronunciation

Participle

Declension

Etymology 2

Pronunciation

Participle

Declension

Wikious

Boobota

Sagapedia