From Byzantine Greek τοῦτος (toûtos), from Ancient Greek οὗτος (hoûtos, “this”).
τούτος • (toútos) m (feminine τούτη, neuter τούτο) demonstrative determiner
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | τούτος (toútos) | τούτη (toúti) | τούτο (toúto) | τούτοι (toútoi) | τούτες (toútes) | τούτα (toúta) | |
genitive | τούτου (toútou) | τούτης (toútis) | τούτου (toútou) | τούτων (toúton) | τούτων (toúton) | τούτων (toúton) | |
accusative | τούτο (toúto) | τούτη (toúti) | τούτο (toúto) | τούτους (toútous) | τούτες (toútes) | τούτα (toúta) | |
vocative | τούτε (toúte) | τούτη (toúti) | τούτο (toúto) | τούτοι (toútoi) | τούτες (toútes) | τούτα (toúta) |
Notes: Pronouns, without vocative cases.