From Proto-Indo-European *tórmos (“hole”), from Proto-Indo-European *ter- (“to rub, bore, twist”). Cognate with Proto-Germanic *þarmaz (“gut, intestine”).
τόρμος • (tórmos) m (genitive τορμου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ τόρμος ho tórmos |
τὼ τόρμω tṑ tórmō |
οἱ τόρμοι hoi tórmoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ τόρμου toû tórmou |
τοῖν τόρμοιν toîn tórmoin |
τῶν τόρμων tôn tórmōn | ||||||||||
| Dative | τῷ τόρμῳ tôi tórmōi |
τοῖν τόρμοιν toîn tórmoin |
τοῖς τόρμοις toîs tórmois | ||||||||||
| Accusative | τὸν τόρμον tòn tórmon |
τὼ τόρμω tṑ tórmō |
τοὺς τόρμους toùs tórmous | ||||||||||
| Vocative | τόρμε tórme |
τόρμω tórmō |
τόρμοι tórmoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||