υπαίτιος • (ypaítios) m (feminine υπαίτια, neuter υπαίτιο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | υπαίτιος (ypaítios) | υπαίτια (ypaítia) | υπαίτιο (ypaítio) | υπαίτιοι (ypaítioi) | υπαίτιες (ypaíties) | υπαίτια (ypaítia) | |
genitive | υπαίτιου (ypaítiou) | υπαίτιας (ypaítias) | υπαίτιου (ypaítiou) | υπαίτιων (ypaítion) | υπαίτιων (ypaítion) | υπαίτιων (ypaítion) | |
accusative | υπαίτιο (ypaítio) | υπαίτια (ypaítia) | υπαίτιο (ypaítio) | υπαίτιους (ypaítious) | υπαίτιες (ypaíties) | υπαίτια (ypaítia) | |
vocative | υπαίτιε (ypaítie) | υπαίτια (ypaítia) | υπαίτιο (ypaítio) | υπαίτιοι (ypaítioi) | υπαίτιες (ypaíties) | υπαίτια (ypaítia) |