The variants show that the word is Pre-Greek.
φαττάγης • (phattágēs) m (genitive φαττάγου); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ φαττάγης ho phattágēs |
τὼ φαττάγᾱ tṑ phattágā |
οἱ φαττάγαι hoi phattágai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ φαττάγου toû phattágou |
τοῖν φαττάγαιν toîn phattágain |
τῶν φατταγῶν tôn phattagôn | ||||||||||
| Dative | τῷ φαττάγῃ tôi phattágēi |
τοῖν φαττάγαιν toîn phattágain |
τοῖς φαττάγαις toîs phattágais | ||||||||||
| Accusative | τὸν φαττάγην tòn phattágēn |
τὼ φαττάγᾱ tṑ phattágā |
τοὺς φαττάγᾱς toùs phattágās | ||||||||||
| Vocative | φαττάγη phattágē |
φαττάγᾱ phattágā |
φαττάγαι phattágai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||