φρᾰγμός • (phrăgmós) m (genitive φρᾰγμοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ φρᾰγμός ho phrăgmós |
τὼ φρᾰγμώ tṑ phrăgmṓ |
οἱ φρᾰγμοί hoi phrăgmoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ φρᾰγμοῦ toû phrăgmoû |
τοῖν φρᾰγμοῖν toîn phrăgmoîn |
τῶν φρᾰγμῶν tôn phrăgmôn | ||||||||||
Dative | τῷ φρᾰγμῷ tôi phrăgmôi |
τοῖν φρᾰγμοῖν toîn phrăgmoîn |
τοῖς φρᾰγμοῖς toîs phrăgmoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν φρᾰγμόν tòn phrăgmón |
τὼ φρᾰγμώ tṑ phrăgmṓ |
τοὺς φρᾰγμούς toùs phrăgmoús | ||||||||||
Vocative | φρᾰγμέ phrăgmé |
φρᾰγμώ phrăgmṓ |
φρᾰγμοί phrăgmoí | ||||||||||
Notes: |
|
Ancient Greek φραγμός (phragmós), from the verb φράσσω (phrássō)
φραγμός • (fragmós) n (plural φραγμοί)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | φραγμός (fragmós) | φραγμοί (fragmoí) |
genitive | φραγμού (fragmoú) | φραγμών (fragmón) |
accusative | φραγμό (fragmó) | φραγμούς (fragmoús) |
vocative | φραγμέ (fragmé) | φραγμοί (fragmoí) |