φρᾰγμός • (phragmós) m (genitive φρᾰγμοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ φρᾰγμός ho phragmós |
τὼ φρᾰγμώ tṑ phragmṓ |
οἱ φρᾰγμοί hoi phragmoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ φρᾰγμοῦ toû phragmoû |
τοῖν φρᾰγμοῖν toîn phragmoîn |
τῶν φρᾰγμῶν tôn phragmôn | ||||||||||
Dative | τῷ φρᾰγμῷ tôi phragmôi |
τοῖν φρᾰγμοῖν toîn phragmoîn |
τοῖς φρᾰγμοῖς toîs phragmoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν φρᾰγμόν tòn phragmón |
τὼ φρᾰγμώ tṑ phragmṓ |
τοὺς φρᾰγμούς toùs phragmoús | ||||||||||
Vocative | φρᾰγμέ phragmé |
φρᾰγμώ phragmṓ |
φρᾰγμοί phragmoí | ||||||||||
Notes: |
|
Ancient Greek φραγμός (phragmós), from the verb φράσσω (phrássō)
φραγμός • (fragmós) n (plural φραγμοί)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | φραγμός (fragmós) | φραγμοί (fragmoí) |
genitive | φραγμού (fragmoú) | φραγμών (fragmón) |
accusative | φραγμό (fragmó) | φραγμούς (fragmoús) |
vocative | φραγμέ (fragmé) | φραγμοί (fragmoí) |